het andere congo 1

langzaam komt de demoratische republiek congo dus dichterbij en de meer opgewonden ik raak. wat zal dit land me weer gaan brengen want het staat niet al te best bekend. eenmaal aangemeerd is het een geduw en getrek om van de boot te komen en al snel ontfermen een aantal douanemensen zich om ons. zij zien natuurlijk al cash in hun binnenzakken glijden. alles gaat natuurlijk traag want dan betalen de mensenal gauw watsneller dan normaal om er vanaf te zijn en ook ons overkomt dat. na 2 uur gehannes en onderhandelen kunnen we gaan. die belg heeft het officiele carnet maar ik niet dus ik moest het congo carnet dus kopen voor 60 dollar. blij en opgelucht verlaten we haven gebied en rijden kinshasa in. kinshasha is de 3e grooste stad van afrika en moet alleen cairo en lagos voor zich laten. de stad heeft bijna 8 miljoen inwoners en dat is meer dan de 2 vorige landen bij elkaar. een leuk feitje is dat alleen de hoofdsteden vaticaan en rome nog dichter bij elkaar liggen dan brazzaville en kinshasa. in het centrum bij de katholieke missie vinden we een slaapplek en ik kan erzoals gebruikelijk weer eens gratis verblijven. de stad is wel heel duur want een simpel hotel is algauw 80 dollar en een beetje maaltijd 15 dollar. ook de brandstof is er omgerekend een euro. hafijn niet veel later sta ik met die belg weer naar de stroomversnelling te kijken want hij had ze nog niet gezien en we nemen natuurlijk niets vermoedend foto,s van het spectakel. maar binnen een paar minuten komen er meteen 4 militairen aan gehobbeld en 1 van hen is behoorlijk agressief en wil oze toestellen in beslag nemen wat wij weigeren af te geven. dat loopt wat uit de hand en voor ik het weet floept er bij fuck you uit want de situatie behoorlijk verergerde. zo erg zelfs dat we heel even voor onze veiligheid vreesde. gelukkig temperde dat weer want het bleek dat het die gasten alleen om geld ging want we hadden foto,s van de grens gemaakt en dat mag niet en dan moet je dus betalen. na een half uur komt de prijs op omgerekend bijna 10 euro per militair voor het terug geven van het inmiddels toch maar gegeven fototoestel. de gemaakte foto,s intresseerde ze niets dus die hebben we gelukkig nog. behoorlijk geschrokken van de situatie besluiten we maar naar de stad te gaan maar daar worden we bij het parkeren meteen aangesproken door een agent. hij vindt dat het parkeren niet goed ging en wil papieren zien. eenmaal die gegeven wil hij geld zien en houdt vol. ik ben vervolgens behoorlijk boos geworden en na een kwartier weten we hem af te schepen met ongeveer een euro maar vrolijk worden we er niet van. het blijkt dat agenten hier maar 30 dollar per maand verdienen en dat is veel en veel te weinig waardor ze massaal er wat bij proberen te ritsellen. we krijgen het advies om ramen en deuren dicht te houden en de papieren allen vanachter het glas te laten zien. aangezien op de 1e dag hier de sfeer aardig verziek is zijn we de volgende dat meteen vertrokken naar het bonobo opvangcentrum net buiten de stad.een belgische runt de boel en doet dat voortreffelijk. we genieten van het kijken naar de bonobo,s en komen tot rust. op zondag 14 feb gaan we nanog watspelen met de kleine bonobo aapjes weer verder naar de grensplaats en havenstad matadi. onderweg is er weer eens een enorme regenbui wat ons zorgen baart want we hebben vernomen dat er een el nino effect is waardoor er van het relatief droge februari niks terecht schijnt te komen. in matadi neemt die belg intrek in een hotel en ik verbijf er buiten op staat. er is helemaal niks te beleven op straat en dus wordt het vroeg naar bed. op maandag 15 feb neem ik afschijd van die belg want hij heeft zijn transit visa al in abuja gehaald en gaat er vandoor enik staat om 09 uur voor de deur van het consulaat van angola maar daar wacht me een naar bericht dat de chef die de visa,s regelt weg is en pas overeendag of 7 a 8 terug is en dat we maar naar kinshasa moeten gaan. aangezien er ook een zwitser het transit visa wil en hij goed frans spreekt besluiten we maar 370 kilometer terug te rijden naar kinshasa om ons geluk daar te proberen. dit is dus waar ik een beetje bang voor ben namelijk dat je aan het lijntje wordt gehouden en het visa nooit zal verkrijgen. het is diverse keren gebeurt en het zal de laatste keer niet zijn. maar in dat geval is er een verschrikkelijk groot probleem. hafijn net voor donker staan we weer op de katholieke missie en zullende volgend morgendus proberen bij de ambassade te zijn. de afloop lezen jullie de volgende keer weer.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!