beste volgers , en alweer een verslag en nog steeds niet de laatste. daar gaat iedereen wel klakkeloos vanuit gezien mijn reiservaring maar dat is dus allerminst het geval. met een beetje pech is het over kan ik je zeggen. zover is het gelukkig nog niet dus zondag 3 maart sta ik met knikkende knieen bij de saoedische ambassade. de brief van de automobielclubdireteur doet de ambassade medewerker niets en dus zit er niks anders op om een carnet de passage te kopen. dat carnet is een soort garatiepaspoort voor de wagen aan de grens.bij de automobielclub wil de directeur graag een verzoekbrief van de nl ambassadezodat hij het meofficieel kan verschaffen. (officieel mag het namelijk niet) maar de nl ambassade laat me zoals wel vakerkijhard in de steek. de directeur gelukkig niet en verschaft er me toch 1tje. 150 euro en geen borg wat je normaal wel moet betalen. echt geweldig die gasten hier. ik sta er van te kijkenhoe het allemaal kan. jammer genoeg is de saoedi ambassade dicht en de volgende morgen sta ik met carnet aan de bali waarna de arabier de aanvraag meteen goed keurd. ik moet alleen wel naar een vis aanvraagbureau want ik mag het niet zelf aanvragen. bij dat bureau wordt ik door een dikzak geholpen na bezichtiging van alle dokumenten verteld hij me dat ik het een donderdag om 16 uur kan ophalen.in-sha-alah zeggen ze hier wat als god het wil betekend. de rest van de dag laat ik een paar dingen aan de wagen fixen zoals een kapotte kruiskoppeling van de aandrijfas. vervang eenlekkende oliekering en de brandstoffilter. dinsdag en woensdag is het grote wachten en trek op met wat nl-ers die op de fiets naar huis rijden en een canadese motorrijder op weg naar belgie. ik bezoek het nationaal muzeum wat mooie schatten en graftombes van de sudanese piramides bezit. heel intressant allemaal. wat later kom ik erachter dat ik mijn onderwater camera kwijt ben. ik wordt er niet vrolijk van want de laatste tijd zit het vaker tegen dan ik zou willen. een donderdag om 16 is het zover maar pas om 17 uur is mijn paspoort met felbegeerd visa daar. haastige spoed is zelden goed zegeen ze maar ik ben meteen vertrokken want ik ben het wachten en gezeikspuug en spuugzat. ik rij meteen door naar de piramides 240 buiten de stad. in het pikkedonker parkeer ik de wagen aldaar. genietend van de melkweg kom ik er achter dat ik mijn tijdelijke import dokument van sudan en het splinternieuwe carnet de passage kwijt ben. grote gvd het zal toch niet waar zijn he. jawel misschien liggen ze nog bij dat visa bureau , het was er ook zo\'n chaos. de volgende ochtend struin ik in mijn eentje rond bij de mooiste sudanese farao piramides van meroe. na deze bezichteging besluit ik gewoon naar de havenstad suakin te rijden en de grote gok te nemen want misschienligt het carnet wel helemaal niet bij dat bureau. ik rij in 1 ruk 588 km door naar de haven aan de rode zee en bij een scheeps kantoortje staande verkopersme al op te wachten en vlug vlug vlug kan ik a 184 euro nog snel mee met de boot vanavond. om 18 uur rijdt ik het haventerrein op daar huur ik helpers in diemet helpen het papierwerk. het lijkt allemaal verrasend vlot te gaan en ik slijm natuurlijk behoorlijk extra dat ze hier zogeweldig aardig en behulpzaam zijn. (wat ze ook echt zijn trouwens) maar bij de laatste doaune man wil het niet lukken. hij vraagt om het zoekgeraakte invoerdokument en als ik dat niet hebt dan moet ik maar terug naar de ethiopische grens om er 1tje te halen. oeff als dat waar ik dan geef ik het opzeker op want ben dit gezeik meer dan zat. maar de helpers doen hun best en weten de beambte na heel veel heen en weer rijden van het 1e douane kantoor naar het laatste douane kantoor voor stempels en hantekeningen van mewerkende andere beambtes. uiteindelijk en allah zij dank geeft de tegen strubbellende douane beambte zijn fiat en zet een klabbel op een pappiertje waarna ik om 20 uur met de wagen naar de wachtende veerboot kan rijden. daar wrdt de wagen door anderen op de boot gereden en op de veerboot is het druk. overal liggen mensen op de vloer te slapen en gelukkig laten ze mij als blanke in een soort (rustige) vip ruimt plaats nemen. een paar uur later zet de boot zich in beweging en vaart de haven uit. langzaam verdwijnt sudan en dus het afrikaanse continent naar de horizon. hiermee is er dus een eind gekomen aan een reis door een eneverend en veelbewogen continent gekomen. sinds marokko heb ik 91.128 km door 30 van de 50 afrikaanse landen gereist. dat lijkt veel maar afrika is 729 keer zo groot als nederland dus dan valt het eingenlijk nog best mee zal ik zeggen. ik heb er veel gezien mee gemaakt en toch wel weer veel van opgestoken. bijvoorbeeld dat (ontwikkelings) hulp vaak meer kwaad dan goed doet. hafijn al met al een moeilijk maar prachtig continent...... vaarwel afrika en hopelijk een welkom in het midden oosten.p.s. de laatste loodjes wegen het zwaarst en dat is dus met de boot van israel naar europa. ik heb me er al een beetje in verdiept maar misschien dat ik jullie hulp kan inroepen want er gaan naar ik weet heen geregelde veer diensten. maar het zou mogelijk moeten zijn een boot van haifa en misschien wel tel aviv/jaffa al dan niet via cyprus naar athene of het liefst naar italie te varen. als jullieinfo op het internet voor me kunnen vinden dan zal mijn dank daarvoor heel groot zijn en zal ik er heel erg mee geholpen zijn. bij voorbaad dank. groeten allemaal weer van tjoep/johan aan jullie allemaal in het op lente wachtende nederland.