zaterdag 8 januari , gisteren met internetten geen duidelijke info ontvangen waarom mijn gewone bankpas is geblokeerd. ik kwam daar pas op 2 januari achter dat ie in nigeria is geblokeerd. ik weet dus niet ''waarom'' en of er geld is verdwenen met bijvoorbeeld skimpraktijken. in iedergeval vertrouw ik die nigerianen voor geen meter maar geen panniek want er is nog voldoende cash en ook nog een credit card waar ik mee kan pinnen.

hafijn vaandaag dus doorgereden van bafoussam naar het plaatsje buea wat (op 900 meter hoogte) aan de voet gelegen ligt van de nog steed actieve vulkaan '' mount cameroon''. al een paar jaar wist ik dat ik dezevulkaan wilde beklimmen dus liet ik me informeren over de mogelijkheden. ondanks de extreme heiigheid heb ik besloten om voor omgerekend 63 euro een3 dagen en 2 nachtentocht te doen. daarbij zit inbegrepen een gids + drager en de entreekosten of bergbelasting het is maar hoe je het bekijkt. de slaapzak eten/drinken en kussen regel je zelf. in een een of ander kerkelijk guesthouse ontmoet ik 2 chinezen die bij een andere organisatie ook die tocht doen. zondag 9 januari is er wat vertraging want de gids + drager moeten het eten nog kopen maar om 09 uur vertrekken we dan toch eindelijk. het 1e wat we tegen komen is een alternatief strafkamp voor gevangenen die hier op de berg hard moeten werken op een boerderij. meteen erna begint het bos. prachtig is het en af en toe moeten we flink doorstappen om dat een leger van killer of soldaat mieren de weg versperren. op 1800 meter rusten we bij de 1e hut en daar zijn veel hikers waaronder ook nederlanders maar niemandvan het gaat naat de top en verder en blijf ik dus over met die 2 chinezen plus hun gids en dragers. op 2070 meter houd het bos op en begint de savanne op 2320 meter verder omhoog op 2850 meter staat hut 2 waar we overnachten. we koken ons eten. ik nudels en die chinezen pakken uit met veel chinees voedsel en fruit zoals annanassen en meloenen. (arme dragers want zij dragen dit alles)het klikt met die chinezen en we slapen samen in een kamer van de hut. het is die nacht totaal donker en erg koud voor ons. deze temperaturen zijn we in geen maandenmeer tegen gekomen.de chinezen hebben extra pech want de dragers zijn de slaapmatjes vergeten en das extra hard voor hun. de volgende ochtend blijkt dat niemand die nacht echt heeft geslapen. hoogte en kou waren natuurlijk de boosdoeners. na het ontbijt weer verder gelopen en het is hier en daar behoorlijk stijl en dus pittig. om een uur of 11.30 uur bereiken we eindelijk de top op 4090 meter en genieten van het beperkte uitzicht want door de heiigheid lijkt alles wel bewolkt beneden. als of je in een vliegtuig boven de wolken vliegt. hoewel ik op meer had gehoopt toch wel mooi maar toch.... . iets voor 12 uur weer met de afdaling aan de andere kant begonnen want we moesten nog heel veel meerwant we waren nog niet op de helft. het 1e stuk in het mullen lava gring gaan hard maar daarna wordt het pittiger en pittiger. onderweg zien we de kraters van de uitbarstingen van 1999 en 200. een kilometer voor onze slaapplaats op 2320 meter hoogte doen mijn knieen zeer en het is maar goed dat het einde inzicht is anders zou het slecht aflopen. de 2e nacht slapen we een stuk beter dan de 1e en de laatste afdalingsdag blijkt al snel dat mijn knieen niet hersteld zijn van de vorige dag en ik ga anders lopen dan normaal. eerst zijwaarts en op een gegeven moment zelfs achteruit omdat vooruit niet meer gaat. kilometers gaan langzaam voorbij maar de laatste 2 kilometer trek ik niet meer en wordt deze kilometers om beurten door de ids en drager gedragen. een ongelofelijke ervaring en ik denk een combinatie van niet getraind zijn en een te zware tocht. die chinezen deden vaker flinke treks en vonden deze tocht ook zwaar dus. volgens de ene gids was het totaal 38 kilometer en volgens de ander meer.als ikweer in hetguesthouse ben zijn de chinezen al vertrokken en zie ik dat ik behoorlijk verbrand ben in mijn gezicht en mijn handen. strompellend komt er een einde aan de dag en het slapen gaat maar bij elke beweging voel ik mijn bene en knieen.

deze toch zal ik nooit maar dan ook nooit meer vergeten zullen jullie begrijpen.

terwijl ik dit schrijf gaat het alweer een beetje dus tot het volgende veslag maar weer.

tjoep/johan.