meteen na het asfalt begint dus een nijdig zandpad en de 4 keer 4 moet er meteen in. de dag teller gaat op nul want ik heb slechts een kopie van een atlas en die zal me moeten redden. al binnen een paar minuten zit ik vast omdat de wagen niet hoog genoeg op zijn wielen staat en vrachtwagens trekken diepere sporen dan ik met mijn busje. zodoende moet ik me uitgraven wat nu nog gemakkelijk gaat. als er ook nog eens donkere wolken samen pakken boven me hoofd begin ik me af te vragen wat congo allemaal voor me in petto heeft. het blijft gelukkig vooralsnog droog en het zandpad is pittig maar te doen. ik hoef me maar een paar keer lichtjes uit te graven omdat ik toch weer vast komt te zitten. 15 kilometer verder op is de 1e post van de gendarmerie. het is niet meer dan een hutje op de hij maar ze zijn vriendelijk en ik krijg een stempel in mijn paspoort en zet de tocht voort. op een gegeven moment krijg je handigheid in het 4 keer 4 rijden en het weer is hier ook weer opgeklaard en dan is het dus dikke pret hier. met volle teugen geniet ik van het landschap en het avontuur. lekker mee brullen met een plaatje van doe maar met aangepaste tekst uiteraard. ¨het is beter bij,beter bij,beter bij,beter bij mij , en ik ben liever hier,liever hier,liever hier,liever dan thuis¨ ¨kep t wel gezegd,kep t wel gezegd¨ tsja een aantal weken geleden deed ik nog een oproep om langs te komen maar het bleef natuurlijk stil dus dit moet je nu allemaal missen. een kilometer of 13 verder bij het dorpje mbie is er een politie controlepost en ze zijn alweer heel vriendelijk en omdat het al laat is kan ik hier overnachten. de volgende ochtend zaterdag 5 feb 2011 begint de dag mistig maar al snel wordt het een stralende dag met veel zon. het is 50 kilometer naar het dorp leketie en daar moet ik zijn bij de douane voor het passavant voor de auto. onderweg zit ik weer een aantal keer vast en het wordt als maar lastiger want het heeft gisteren hier duidelijk geregent en niet te weinig ook. het zand zit overal. tussen de stuurstangen bij de wielen en zelfs in de radiator die ik regelmatig moet checken en af en toe schoon vegen om dat ik zie dat de temperatuur oploopt. als ik tijdens alweer een uitgraaf aktie wordt geplaagt door bijen en ook nog eens wordt gestoken daald de sfeer wat maar na een verfrissende duik in een riviertje zit ik niet veel later op de stoel van de douaneadjudant. natuurlijk kan ik een passavant krijgen , voor grote wagens is het volgens hem 200.000 cfa en voor klein is het 10.000 cfa. gelukkig heb ik een kleine wagen en kan opgelucht adem halen. op naar het volgende dorpje okoyo wat 20 km verder ligt. de weg wordt als maar slechter en slechter met steed meer bagger en water en ook steeds meer paden om te kiezen. en jawel na 12 km vindt ik mijn waterloo en sta goed vast in de bagger. wat ik ook probeer , niets lukt; ook met de krik de wagen opkrikken en dan takken onder de band lukt niet. gelukkig hebben wat omstanders me gespot en ik krijg hulp. maar ook dat is geen succes en ik raak steeds dieper in de shit. omdat het al donker begint te worden stel ik voor om morgen verder te gaan maar daar willen de congolezen niets van weten en er wordt zelfs hulp bij gehaald. met 7 man uren duwen en trekken aan de wagen , graven tot we er bij neer vallen en ook nog eens bossen riet kappen om onder de banden te leggen wten we uiteindelijk los te komen maar met nog 8 km te gaan komen we nog eens 2 keer vast te zitten maar gelukkig niet zo vast als die ergste. eindelijk om 22 uur komen we aan en ik slaap voor de deur van 1 van de gasten. moe en nog helemaal onder de inmiddels opgedroogde bagger en muggebulten + open gehaalde voeten van al de gabanjer val ik eindelijk in slaap. vandaag heb ik slechts 73 km kunnen rijden. heel vroeg in de morgen begint het te regenen en ik wordt wakker. eerst zachtjes maar al heel snel komt het met bakken uit de hemel en ook langdurig. nu ben ik toch ineens heel blij dat ik voorlopig uit de shit ben en niet daar nog vast sta met zoveel gevallen regen. ik geef die gasten voor het helpen een tientje (euro) de man en zet mijn rit voort wat gemakkelijk gaat want vanaf okoyo is er een spik splinter nieuwe asfaltweg aangelegd door de chinezen. die chinezen zijn trouwens volop aan het investeren in afrika want in veel landen bouwen ze aan de weg en andere zaken. uiteraard doen ze dat niet voor niks want ze willen natuurlijk wel in de tuin graven naar grondstoffen die ze wel kunnen gebruiken. op die mooie weg herinner ik me weer dat 2 aussie,s me in gambia al waarschuwde voor deze weg en dat er dus aan de weg werd gewerkt. gelukkig heb ik deze horde dus gered. na 100 km asfalt houd het ineens op en de laatste 40 km naar obouya is het toch weer knudde en reuze spannend want ook hier heeft het gehoost en de paden lijken soms meer op rivieren. ik besluit achter vrachtwagens aan te rijden want dan kan ik goed kijken hoe of wat de staat van het pad is. als ware bosbuffels ploegen we zo door de bagger paden maar de vrachtwagen voor me zit een aantal keren vast en moet er door andere weer worden uit getrokken wat de nodige tijd in beslag neemt. als mijn tank bijna leeg is en het lampje al brandt kom ik weer op het asfalt van obouya. nu is het slechte voorbij en kan ik opgelucht adem halen. aangezien er geen pompstation is wat open is moet ik het kopen op straat van sjachelaars. ik hoop maar dat het goede diesel is want je weet hier maar nooit. ondertussen is het weer helemaal opgeklaard en de weg naar het zuiden is wisselend nieuw maar ook oud en vol met potholes maar gek genoeg kan me dat na vandaag helemaal niks schelen. bij ngo slaap ik bij het politie bureau waar de hoofd agent me net voor ik in slaap val nog ff er op wijs dat ik 5000 cfa moet betalen voor het veilig parkeren. ik doe net of ik hem niet begrijp en knik maar wat.

de groeten weer van tjoep/johan en heel snel volgd verhaal congo 2. oja en de laatste 3 foto,s van gabon horen eigenlijk in congo thuis.