op vrijdag 4 mrt rijdt ik dus het voor mij vertrouwde namibie in en overal zijn weer de bekende superde luxe winkels en in een mum van tijd voel ik me thuis. wat ook helpt is dat af en toe mijn eige taal kan spreken want er zijn heel wat afrikaners hier. ik doe gelijk boodschappen en das prettig want het is niet duur en er is een zeer ruime keus. ik heb dit wel gemist de laatste maanden zeg maar goed eindelijk weer volop goed voedsel maar daar wacht ik nog ff mee want ik doe me eerst tegoed aan heerlijk junkfood , mmmmmm. ook is er internet wat niet goedkoop is (3 euro per uur) maar fok it de thuisblijvers moeten weten waar ik uithang en wat ik uitspook toch ? ook de auto wordt gewassen en ik laat daarna naar het rechter wiel kijken want de wagen hangt helemaal scheef.we kunnen niks ontdekken en ik bestel voor de zekerheid nieuwe schokbrekers want die zijn zoiezo verrot. s'avonds schuif ik aan bij de braai van wat blanke afrikaners van het tankstation en laat het me smaken. ik laat me vertellen dat het de laatste jaren goed regend hier en dat ondanks de overlast ze er toch heel blij mee zijn. een bezoek aan etosha zou nu niet in de beste tijd zijn. nu moet je in de groene sossusvlei zijn maar ja dat ligt nu eenmaal niet op mijn route en etosha wel. op zaterdag weer internetten ,ik heb een mailtje van boeboe gekregen en die verteld me dat ik welkom ben bij zijn oom in kanye (botswana) en wanneer ik daar aankom. dat weet ik dus nog niet precies en als de schokbrekers binnen zijn leg ik ze er zelf onder maar het wil niks helpen want de wagen blijft scheef staan en met de zondag voor de deur kan ik er nu toch niks meer aan doen dus ik vertrek zachtjes rijdend naar het etosha park. de weg is goed dus geen problemen met mijn wiel en net voor zonsondergang parkeer ik op een picknickplek vlakbij de ingang van het wildpark. die nacht regend het trouwens weer flink. en op zondag ben ik dus al vroeg ik het park en benieuwd wat de dag me brengen gaat . ondanks dat het regenseizoen niet de beste tijd is om de dieren te zien is het weer vandaagmeer dan prima en blijkt maar weer dat alle wildparken in heel west afrika bij elkaar nog niet in de schaduw kunnen staan van dit top park. ija je zal het niet geloven maar ik krijg het voor mekaar om me weer eens vast te rijden in de bagger en dus ff kijken of er geen leeuwen in de buurt zijn en dan me proberen uit te graven met mijn schep. maar dat lukt dus niet en gelukkig komt een zuid afrikaan me na een half uur te hebben gepield te hulp. net voor zonsondergang weer het park uit want het wiel is morgen meteen aan de beurt. het zit me toch niet lekker. op maandag bekijk ik net voor tsumen nog een ingestorte grot van nu een meer is geworden. in tsumeb laat ik naar mijn wiel kijken en het blijkt dat in angola de torsiedrijfstang is gebroken. ik heb het afgebroken ding in angola nog in mijn handen gehad maar kon het niet plaatsen en er was toen nog niks aan de hand leek het en heb het dus weg gegooid. nu kom ik dat stuk tekort en is er niks aan te doen lijkt het eeen nieuwe bestellen gaat niet echt want in namibie en zuid afrika ligt het niet in de magazijnen dus moet het van buiten afrika komen en dat duurd weken. we bedenken een noodoplossing door extra rubber tussen de stootblokken van de wielophanging te plaatsen. zo is er toch een klein beetje vering en staat de wagen ook weer recht op zijn wielen zodat de aandrijfassen ook weer recht zijn. tevens laat ik de bandenspanning ietjes lager zijn dan normaal. zo hoop ik de eindbestemming kanye heel te bereiken. normaal gesproken zal ik via de caprivi strip en de okavango delta naar kanye rijden maar dat is een dikke 500 km meer dan de kortste route en bovendien is die weg veelalin slechte staat dus wort het maar de route via windhoek en de trans-kalahari weg naar kanye. ik kan geen risico nemen want in het slechtste geval breekt je wiel af en ik heb dat heel vaak bij andere gezien en moest toen altijd een beetje lachen. oja het is vanaf tsumeb nog een kleine 1500 km naar kanye en ik heb er al een dikke 600 km mee gereden dus een beetje spannend wordt het wel maar mijn gevoel zegt dat het gaat lukken.en dus vervolg ik langzaam (max 60 km p/u) mijn weg over de overgens uitstekend gladde asfaltwegen. in otavi overnacht ik en de volgende dagnaeen hele dag langzaam rijden bereik ik aan het einde van de middag eindelijk windhoek. er is sinds ik hier was in 2002 niet al te veel veranderd behalve dan dat er wat winkels zijn bij gekomen. bij een leuk hostel relax ik wat met andere overlanders en ik doe de boodschappen en weer intenetten en ik plaats voor de zekerheid nog een extra rubbertje tussen de stootblokken. woensdag is trouwen mijn 150ste dag weg en donderdag ben ik precies 5 maande weg. ik blijf hier nog ff relaxen en vertrek op zaterdag naar botswana waar ik op maandag hoop aan te komen in kanye. maar adt lezen jullie dan weer in de volgende en 1 van de laatste mails denk/ hoop ik. de groeten weervan johan/tjoep.