het is vrijdag 19 novenber en ik ben intussen een maand weg maar niet getreurd want er komen er nog velen aan. aan gezien ik ongeduldig ben en niet op een onbewolkte dag wacht om van het uitzicht van de de sani pass te genieten ben ik gewoon vertrokken. helaas heb ik door de mist geen spectaculaire beelden, jullie moeten maar eens kijken op wikipedia/google of op toutube want dan weet je meteen waar ik het over heb. het venijn zit m in de staart. dat is echt stijl omhoog en hier en daar voor en achteruit steken omdat je het anders niet haalt en dus het ravijn in dreigt te kukel. en eenmaal boven klaart het weer op en wordt de zon afgewisseld met prachtige donderwolken. ik rijdt hier over het zogenaamde dak van afrika en dat is een hoogvlakte van pak m beet 3000 metertjes hoog. het hoogste van zuidelijk of heel afrika.(ik weet het niet meer precies) hafijn ik voel het in ieder geval erg goed want het is erg lichtjes in mijn hoofd. het lijkt ven of ik iets op heb (hahaha) de motor van de wagen merkt het trouwens ook goed want ik ben behoorlijk wat kracht kwijt en moet dus het toerental wat hoger laten lopen anders valt ie dood. de weg is soms redelijk goed maar vaker is ie erbarmelijk slecht en dus stuiter ik regelmatig in de laagste versnelling over de keien. gelukkig maakt het mooie landschap alles weer goed. ik passeer weer een groen ski-resort en ook de hoogst gelegen (letseng)diamant mijn ter wereld. uiteraard heb ik nog ff gezocht maar helaas geen karaaten voor mij. onderweg wordt ik weer van verre gespot door de lokale kinderen die rennend en struikelend komen aan rennen met uitgestoken handjes en net doen of je honger heb. echt een min punt van lesothovindt ik dit. een ander minpunt is , maar daar kunnen ze hier niks aan doen dat ze zitten te springen om regen en ze dus blij zijn dat het is gaan regenen toen ik in maseru aankwam. ik wilden nog de bergen in in het zuiden van het land maar dat heb ik maar geskipt onder het motto van 'als het mooie weer niet naar mij komt dan ga ik wel naar het mooie weer'. zo gezegd zo gedaan en ben vertrokken naar kimberly. binnen een paar minuten was ik weer over de grens en al snel verdwenen de bergen en het slechte weer. het is nu weer prettig in de dertig graden dus de lange broek weer uit en de slippers weer aan zoals het hoort natuurlijk. in kimberly heb ik zojuist de big hole bezocht en dat is een groot gat in de grond waar ze ruim 100 jaar geleden naar diamanten groeven. volgens mij hebben ze in dat gat totaal 2722 kilo diamanten opgegraven maar helaas voor mij alweer geen steentjes voor het oprapen. ik ben nu weer verder naar het kalagadi transfrontier park voor een relax safari zeg maar. daarna ga ik weer naar mossebaai waar ik .... hoop te zien en daar kijk ik met spanning naar uit.

groetjes weer vanuit een 99,99 % zeker zonnig zuid afrika.

tjoep/johan