dit verslag begint op maandag ochtend 19 nov als ik zuid afrika definitief gedag heb gezegd. op naar het 28e land sinds mijn vertrek in okt 2010. alles veloopt soepeltjes maar het visum voor mozambique is een beetje duur (60 euro) , daarin tegen is de wa verzekering met slechts 23 dollar per maand weer goedkoop. de 4wd gaat aan want via een karrespoor door de duinen is het zwaar rijden. langzaam wordt het pad breder en verloop van tijd verschijnt er zelfs weer iets wat op asfalt lijkt. je kan er beter naast rijden maar das een ander verhaal. eenmaal bij maputo aangekomen moet ik met een ferry alleen nog de rio tembe overvaren om in de hoofdstad te kunnen vertoeven. die ferry is niet meer dan een omgebouwde coaster. het is chaotisch druk en de boot wordt meer dan vol gepropt. iedereen wil mee dus dat is stauwen geblazen. het is me duidelijk dat ik weer in het echte afrika ben. gelukkig kapseizen we niet en ik settel me in een populair backpackers hostel in het centrum van de stad. het eerste wat ik doe is info verzamelen en pinnen. dat gaat gemakkelijk maar o , o , o wat een bende is het in de stad. ik was al wat gewent natuurlijk maar das al weer een tijdje geleden en dus schrik ik er toch weer ff van.je moet goed uitkijken waar je loopt want overal ligt puin op straat en sommige rioolputten missen deksels. de minderbedeelde verkopen van alles wat je maar kan bedenken op straat om wat te verdienen. zwervers struinen over straat en hangen kop voorover in vuilnisbakken op zoek naar wat bruikbaars. gelukkig hebben we hier tropische temperaturen anders zou je het wel erg slecht hebben. een dinsdag ochtend vroeg op zoek naar de ambassade van tanzania voor een visum want aan de grens wordt deze niet verstrekt. het is nog heel wat zoeken want hij blijkt verhuist maar niemand weet waar naar toe. gelukkig vindt ik hem voor deze zijn schaars geopende uurtjes sluit. 50 dollar lichter begeef ik me weer op straat om de stad met ong 2 miljoen inwoners te verkennen. ik bekijk de bezienswaardigheden en het straatleven is dat op zich ook. woensdag voor ik het visum op haal laat ik de motor olie vervangen en de assen smeren. dat was weer hoog nodig. als ik mijn visum wil op halen blijkt hij nog lang niet klaar want ze willen nog meer dingen zoals telefoon nummers enz weten. ik had blijkbaar het formulier niet voldoende ingevuld. pfff ik word nu al moe van dat visum gezeik dus dat beloofd nog wat te gaan worden. donderdag om 11 uur is het begeerde visum gelukkig klaar en vol goede moed vertek ik voor een 500 km rit noord-oost waarts naar inhambane.

hoe die rit en het vervolg zal verlopen horen jullie natuurlijk de volgende keer weer.

groetje vanuit het tropische praia do tofo van tjoep/johan