Beste allemaal , het verslag gaat natuurlijk weer verder als ik de door de aardbeving van 2010 verwoeste

stad Christchuch verlaat. De rit gaat weer verder naar he zuiden maar wel landinwaards naar de Nieuw

Zeelandse Alpen. Ik hoef jullie natuurlijk niet uit te leggen dat het daar wat frisser is. De bergen

worden steeds hoger en steeds grilliger als daar opeens NZ's hoogste en beroemdste berg opdoemd. Het is

natuurlijk Mount Cook of Aoraki zoals de Maori's ze noemen. Het is een prachtige berg met de top kompleet

gehuld in sneeuw en ijs. Aangezien je hier in het Nat.park niet mag wildkamperen sta ik op de betaalde

camping. Meeteen daarna natuurlijk aan een paar flinke wandeltracks door de valleien en op wat bergen

begonnen. Naast de spectaculaire uitzichten beleef je ook echt het kraken en piepen van de gletsjers die

letterlijk boven je hoofd lijken te hangen en elk moment naar beneden kunnen storten. De verrekijker en

mijn fototoestel zijn hier dan ook mijn grootste vriend. Als de zon onder gaat wordt het meteen koud en

ik voel de bui al hangen dus ga ik vannacht met wat warme kleding aan en een fleecedeken mijn flup zomer

slaapzak in. Terrecht want het koelt af tot slechts een graad of 3 a 4 boven nul. Gelukkig weet ik nog

een beetje behaaglijk te houden tot weer het moment van opstaan. Als de zon weer schijnt en de wolken

tergend langzaam rond de toppen van de bergen verdwijnen loop ik nog de track's die ik niet gelopen heb.

Dan is het is weer vertrektijd , radiootje aan en genieten maar. Natuurlijk wordt Trump weer eens

belachelijk gemaakt op de alleen maar links liberale radiostations hier. Dan is er ineens het bericht dat

er ruim 400 (pilot)walvissen zijn gestand op Farewellspit waar ik laatst nog ben geweest. Gelukkig

blijken het kleine grienden te zijn want ik dacht in eerste instantie aan grote Potvissen of zo.

In Oamaru denk ik de zeldzame Yellow Eyed pinguins te kunnen bekijken die alleen maar in NZ en omgeving

voorkomen. Het is echten nog ochtend en dan zijn ze er niet , bovendien zijn ze zo zeldzaam dat er hier

maar een paar zitten en de aantallen worden elk jaar lager en lager. Ik de zeg de mazzel want ik probeer

het vanavond bij de volgende plek wel. Zo gezegd zo gedaan en op het Otago schiereiland bij de stad

Dunedin neem ik voor de zekerheid een betaalde tour. Mijn geld word hier goed besteed aan de bescherming

van deze meest zeldzame en schuwe pinguin die er is. Er zijn er nog maar een paar 1000 van dus ik ben

blij dat ik er hier toch een handje vol het strand ik zie komen om hun kroost te gaan voeden. Verder zie

ik hier in de buurt nog wat mooie volgels zoals Royal Albatrossen en Zeehonden en NZ Zeeleeuwen.

Bij Cape Saunders op dit schiereiland bereik ik dan eindelijk mijn verste plek ook van huis vandaan.

redelijkerwijs dan want voor schandalig veel geld kan ik nog naar een handvol eilandjes zoals Bounty

eiland en de Antipoden eilanden die nog een stuk verder in de stille oceaan liggen. Ik ben hier nu

volgens de Gps op mijn telefoon 18.822 kilometer van mijn woonkamer verwijderd en kan geen meter meer

verder. Jammer want ik had natuurlijk maar wat graag naar precies de andere kant op 20.037 km gegaan.

(Althans volgens de Gps van mijn telefoon die ik toch niet 100% vertrouw) In het verrassend leuke stadje

Dunedin bekijk ik een paar gratis muzeums en slenter heel wat door het centrum rond. Verder zuidelijk

zie ik gelukkig nog meer van die geel oog pinguins en ben daar uiteraard heel content mee. Bij de stad

Invercargill word het echt slecht weer. Regen , wind en met maar 7 graden snacht's en 13 graden overdag

wordt ik niet vrolijk. Dan maar even de noodzakelijke dingen doen die gedaan moeten worden zoals dit

verslag schrijven en posten. De volgende keer zal er iemand op bezoek bij me komen.

Het is een oude bekende van me die ook als eens in Afrika en Australie bij me langs kwam.

M vd V is zijn naam maar daarover de volgende keer dus meer. Die jongen heeft elke keer alle geluk aan

zijn kont hangen want jawel hoor ik zie dat het weer super gaat verbeteren de komende dagen en dat

terwijl we naar 1 van de natste plekken op aarde gaan. (het is toch ongelooflijk)

Ik zeg Laterrrrrrrr

Tjoep.