Beste lezers , hier alweer een volgend verslag en wat voor 1tje. 1tje die hopelijk alle andere verslagen overbodig maakt. Nadat we Dagmar in Queenstown hebben achter gelaten slapen we 10 km buiten de stad op 1 van de vele goedkope en alweer leuke camping van de DOC (department of concervation). wildkamperen in een NP of zeer toeristische plek mag niet en levert een boete van 200 tot 500 dollar op vandaar. We kunnen daar gaan goudzoeken met een goudschaal enzo maar we besluiten dat maar niet te doen want mike voelt aan zijn water dat hij ergens anders meer geluk zal hebben. We gaan namelijk op weg naar de westkust wat vroeger ook wel de goudkust werd genoemd. We komen langs allerlei wijngaarden en wintersport plaatsjes waar Mike alvast informeerd naar werk voor nu en straks in het komende skiseizoen. Er zijn hier vele aktiviteiten zoals raften,canyoning,bungee jumping,rotsklimmen,parachute springen enz. enz. Als je wilt kun je je geld hier in een week er doorheen jagen. Als we de Haastpass willen oversteken zitten we meteen in de mist en miezer regen. Mike's geluk kan daar zelfs niks aan veranderen want deze kant van NZ is nou eenmaal 1 van de natste plekken op aarde. We zien daar in tegen nu wel de groene mosbossen van hun mooiste kant. In het plaatsje Haast informeren we naar de fjord pinguin's maar ons geluk laat het alweer afweten want het is niet het seizoen. Ze zijn op zee en komen pas in maart aan wal ok te ruien. We gaan toch effe een kijkje nemen want misschien hebben we geluk en zien we een 1e vroege vogel van deze zeldzame vogel arriveren. Eenmaal op het zand worden we opgewacht op honderden zo niet duizenden hevige jeuk veroorzakende zandvliegen/sandflys die hier ook wel "Dracula's of the westcoast" worden genoemd. Tot nu toe viel het naar onze overtuiging best mee met die beestjes maar hier worden we aangevallen en opgevreten. We houden het een paar minuten uit en vluchten van de Pinguin plaats weg. Had ik maar beter naar Merel (1 van mijn vaste lezers) geluisterd want zij had me hier al voor gewaarschuwd en ik dacht dat dat wat overdreven was. (sorry merel je had gelijk). Eenmaal weer verderop en staan we op een prachtige camping aan Lake Paringa waar ik s'ochtends een voor mij nieuw weers fenomeen zie , Een soort mist regenboog. Geluksvogel mike stapt uitgerekend nu geheel tegen de gewoonte in wat vroeger uit zijn tent dan dat hij dat gebuikelijk doet en ziet nog net een staartje van dit bijzondere fenomeen. Met een strakblauwe lucht gaat de rit weer verder naar de alpen waar ineens Mount Cook opduikt. Met 3754 meter hoogte is dit voor Mike een peuleschil want hij zat 5 maanden geleden nog op 5300 meter hooogte op Basecamp Mount Everest. We duiken meteen het Fox gletsjerdal in om deze vanaf een uitkijkpunt te gaan bekijken. Daar aangekomen blijkt die optisch wat kleiner te zijn dan hij in werkelijkheid is en ook nog eens met linten afgezet waar je wel en niet mag staan. Al met al een mindere ervaring vinden we beide. Ik stel voor om wat andere uitkijkpunten te gaan bekijken maar mike is hier moeilijk enthousiast voor te krijgen. Na hem overtuigt te hebben dat dit toch echt 1 van de mooiste plekken van het land schijnt te zijn is hij om. Mike verschilt in vele opzichte van mij. Zo is hij Bourgondier en ik niet, is hij flierefluiter en ik niet, denkt hij alleen aan vandaag en ik niet, heeft hij alle tijd van de wereld en ik niet maar bovenal heeft hij heel vaak geluk en ik niet. Met camembert en een fles wijn in de hand gaan we dan toch naar de andere uitkijkpunten van de Foxglacier. Deze zij echter afgesloten vanwege een zeer grote rotslawine van een tijdje geleden die alle paden heeft weggeslagen. wij laten ons hierdoor niet door van de wijs brengen en stappen over de afzetlinten heen. Over de nu brede rivierbedding zoeken wij ons een weg naarboven en ik leg mike uit dat er nu nieuw jade en misschien wel goud gevonden kan worden vanwege deze verse rotsen die flink zijn omgewoeld. Na een kleine siesta van onze bourgondier bij het prachtige uitkijkpunt keren we al zoekend en speurend naar edelstenen weer terug. In eens krijst mike het uit "WAT IS DIT , DIT IS GOUD" Hij is gestuit op een 20 kilo zware steen die vol zit met goudgele stukjes metaal lijkt het. Althans dat denken we allebei, wat anders kunnen deze fonkelende stukjes zijn? De goudkoorts slaat meteen toe en we speuren driftig naar nog meer stenen vol goud maar dat blijkt gekkenwerk. We markeren de vindplaats op Gps en nemen de steen al dromend van de jackpot mee naar de wagen en verstoppen hem zorgvuldig uit het zicht van eventuele kapers. Een beetje bekomen van de ergste (goud)koorts gaan we weer verder met onze reis want we kunnen de kostbare steen waarschijnlijk pas in het grotere dorp Greymouth laten checken op de echtheid en hoeveelheid goud erin. Als we bij de iets noordelijker gelegen en iets grotere Franz Josef Glacier aankomen is er wat bewolking en we gokken erop dat de dag erna beter weer zal geven zodat we een vliegtuig/helicopter of een gletsjer tocht zullen gaan maken. Helaas gokken we verkeerd want het zit potdicht. Potverdomme Mike wat is er met je geluk aan de hand? Volgend verslag zullen we hopelijk financieel positief nieuws kunnen gaan onthullen en jullie zijn uiteraard de 1e die dat dan horen. Wordt het werken of reizen voor Mike?

P.s. Hopelijk kan ik ook wat foto's er bij uploaden zodat jullie misschien ook wat goudkoorts krijgen ;-)

Groeten van Mike en Tjoep.

(bedankt trouwens voor alle reactie's de laatste tijd)