Terwijl de alpen in de wolken zitten en er dus niets van seightseeing terrecht komt gebruiken we onze tijd met andere dingen. We googlen naar "Goud herkennen" en raken er helaas van overtuigt dat er geen echt goud in onze gevonden en zware steen zit maar pyriet. Pyriet is een vrij waardeloos metaal wat een beetje op goud lijkt. Het word ook wel klatergoud of gekkengoud (foulsgold) genoemd. Het laat zich raden waarom? Dat is wel effe een domper voor ons want we rekende ons al aardig rijk en leden al een beetje aan de goudkoorts. Dat betekend dat mike weer gewoon zal moeten werken binnenkort en dat merk ik ook aan zijn houding. De volgende dag is de lucht weer geklaart en mijn seightseeings doel in NZ moet natuurlijk gewoon weer verder gaan. Ik wil iets doen in de alpen hier dus of een senic vlieg/heli flight of een heli-hike op de franz josef gletjer. Na wat financieel wikken en wegen wil een licht twijfelende Mike toch de heli-hike doen. Hij heeft nog nooit in een heli gezeten vandaar. We Boeken een plaats voor laat in de middag en beginnen vast met het lopend verkennen van de gletsjer bij de uitkijkpunten. Mike heeft duidelijk zijn dag niet. Hij canceld toch maar zijn heli-hike, hij is met zijn gedachte alleen maar met werkzoeken en andere dingen bezig. Zijn telefoon is zijn grootste vriend en zit voortdurend op de wifi te kijken hoeveel like's die al heeft op facebook en zanikt hij over wat hij op zijn brood wil. Dat van zijn werk kan ik heel goed begrijpen (ik zou waarschijnlijk hetzelfde doen) maar dat andere gaat er bij niet zo goed in en zeg hem dat ook. Hafijn effe later zit ik alleen in de heli die me dropt op de gletsjer voor een wandeling aldaar. Het is prachtig op de gletsjer en een paar centen armer maar met een geheel nieuwe ervaring rijker kom ik voldaan weer terug. Eenmaal verder naar het noorden wil Mike en ik eigenlijk ook wel op een Kiwivogel tour. Het is een behoorlijk unieke tour naar de zeldzaamste (450 stuks) Kiwivogel van de 5 soorten die er zijn. Hij komt alleen maar voor hier in Okarito. Helaas zit de tour al voor een paar dagen vol en daar kunnen we natuurlijk niet op wachten. We proberen onze eigen zoektour als het donker is maar dat geluk hebben we natuurlijk niet. Weer verder komen we langs vele oude goldrush dorpjes en zelfs nieuw geopende goudmijnen. Meteen slaat de goudkoorts toch weer bij ons toe. We kopen een goudzeefpan en starten driftig me graven in de kreken. Alles wat we vinden is zo miniscuul dat het niet de moeite waard is. En misschien is het wel dat verdomde pyriet pffffff. Greymouth (13.000 inw) is de grootste plaats van de hele westkust (31.000 inw) en hier is dus goede wifi en computers in de bibliotheek. Ik spoor mike aan om werk te zoeken en te solliciteren. Hij gooit er tig sollicitaties uit en we reizen weer verder naar Kaikoura waar recentelijk een aardbeving is geweest. Misschien/waarschijnlijk moet daar veer werk worden verricht. Onderweg zoeken we uiteraard naar goud want een klein fortuin vinden zou wel heel welkom zijn voor ons allebei natuurlijk. Het is eigenlijk gekkenwerk en met dat geluk van Mike valt het ook wel mee dus. In Hanmer springs heeft Mike beet. Nee geen goud maar hij lijkt een baan in de Landscaping gevonden te hebben, gelijk beginnen en minimaal 20 dollar per uur en 50 uur in de week. Bovendien kost en inwoning inbegrepen en afgelegen van feestgelegenheden. Zo kan hij maximaal gaan sparen. Ideaal dus en ik ben bereid om een stukkie om te rijden richting Christchurch om hem bij zijn nieuwe baas te droppen. Deze kans mag hij niet missen vandaar. Na ferme handdruk neem ik afscheid van Mike. Het ga je goed en misschien zie ik je over een paar maanden of wie weet over een paar jaar weer. Al met al is Mike een 2 weken (1900 km) gezellig met me meegereden maar nu rij ik weer heerlijk in mijn 1tje richting Kaikoura. Daarover het volgende verslag weer meer van "Me Myself and I"

Groeten weer van tjoep.