Na mike dus afgezet te hebben bij zijn nieuwe werkgever in de Canterbury provincie rij ik terug naar het noorden. Bij het plaatsje Kaikoura merk ik niet zo veel van de aardbevingsschade van de aardbeving van een klein jaartje terug. Hier een daar zijn er wat huisjes beschadigd en een aantal wegen zijn wat verschoven. De mooie kustweg naar het noorden is helaas gesloten want daar zijn stukken van verdwenen en reparatie gaat nog jaren duren. Ik kom hier voor de walvissen en de mooie omgeving. Van de mooie omgeving zie ik niet al te veel want de hoogste bergen zitten uiteraard in de wolken en hoe ik ook door mijn verrekijker tuur, geen walvissen. wel zeehonden en een verdwaalde albatros. Om niet al te ver om te rijden duik ik een stuk terug bij Hanmer springs de Kaikoura inland "Archeron road" op. Deze ongeveer 200km lange onverharde weg bestaat eigenlijk alleen maar omdat hij als onderhoudsweg dient voor de hoogspanningsmasten die hier door de vallei lopen. Het is er dor en desolaat en ik vind het dan ook heerlijk om hier alleen te zijn en 100% mijn eigen ding te doen. Ik rij van berg naar berg en passeer een handvol zogenaamde boerderijen waaronder de grootste (10.000 koeien op 1800km2) van het land. Google maar eens "Molesworth station". Bij Blendheim kom ik weer in de bewoonde wereld en het is alleen maar wijndruiven plukken wat hier de klok slaat. Mij niet gezien en ik knal door naar mijn begin plek van het zuidereiland het plaatsje Picton. De ferry licht al klaar en ik kan meteen mee of pas met die van vanavond. Ik zie er uit als een sloddervos en zou mezelf eigenlijk effe willen opknappen maar geen tijd want het is zaterdag en wie weet is er dus wat te doen aan de overkant in Wellington. En dus in no-time zit ik aan boord van de ferrie die notabene in 1995 gebouwd is bij van der Giessen de Noord in Krimpen a/d ijssel. Nou jah zeg, in die tijd was ik portier en mobiel surveillant bij Giessen dus het voelt eigenlijk een beetje mijn boot. Na precies 5756 km in 35 dagen zuidereiland gaat het avontuur weer verder op het noorder eiland. In Wellington blijkt een muziek festival bezig te zijn en er valt heel wat af te struinen. Ik zie er nog steeds uit als een zwerver en jawel ik wordt zelfs aangesproken door een voorbijganger of ik dakloos ben? hahaha nou dat is me nog nooit overkomen. De boodschap is duidelijk maar een douche plaats is morgen pas weer open dus nog maar effe schijt hebben aan deze situatie. Als ik de volgende dag weer fris en fruitig ben durf ik de gratis muzeums hier in de hoofdstad weer in;-) Weer verder naar het noorden heb je Kapiti eiland wat bekend staat om zijn oorspronkelijke natuur. Alle dieren zoals konijnen,fretten,katten,muizen enz enz wat hier niet hoort is verwijderd waardoor de eigen Nieuw Zeelandse fauna het hier goed doet. Ik wilde hier best heen maar vanwege het slechte weer is er nauwelijks belangstelling voor en dus geen tour de komende dagen. Ik hoor trouwens iedereen klagen over de slechte zomer tot nu toe. Met de regen valt het nog wel mee maar fris tot koud is mij ook wel opgevallen. Ik ruil Kapiti eiland in voor een in de buurt gelegen Kiwi huis. Ik heb er nog nooit 1tje gezien dus mag deze kans niet missen. Ze hebben er 2 en wat zijn deze vreemde voggels grappig en intressant. Wie weet spot ik er nog wel 1tje in het wild? Weer verder naar het noorden op tig km afstand zie ik ze al liggen. De boven alles uitstekende vulkanen uit de "lord of the rings" De volgende keer meer hierover.

Groeten weer van Tjoep.