In de verte zie ik hem al liggen, Mount Ruapehu. Met zijn 2797 meter is hij de hoogste van een groepje vulkanen bij elkaar. De top zit natuurlijk zoals zo vaak weer eens in de wolken maar laat in de middag trekt de lucht ook daar open. Helaas te laat om nog een rondje om de krater rand te kunnen maken. De volgende dag sta ik vroeg op om de Tongariro Alpine crossing te lopen maar helaas zitten de toppen weer stevig in de wolken. Eenmaal in de mist ruik ik de zwaveldampen uit de kraters omhoog komen. Helaas zie je er door de mist niet al te veel van. Hoewel ik nog wat extra uren blijf hangen in de hoop dat de lucht toch opklaart gebeurt dit niet. Het heeft dus ook geen nut om de top van de spookachtige Ngauruhoe vulkaan te beklimmen. Deze vulkaan was Mount Doom in 1 van de "Lord of the rings" films. Na 25 km lopen geef ik het op en de volgende dag is het zelfs nog slechter weer geworden. Dan maar naar de volgende plek toe toch? Via de Forgotten world highway kom ik bij weer een andere vulkaan (Mount Taranaki 2518) uit. Echter Het slechte weer heeft heel Nieuw Zeeland in de greep met regen,regen en nog eens regen. Op de radio hoor ik over overstromingen in het noorden en zelfs Premier Rutte komt langs in het nieuws ivm de verkiezingen in NL. Hij speelt de angstkaart weer eens sluw uit. De regen blijft 2 dagen aanhouden en ik kan dus ook al weer niks met deze vulkaan, grrrrr. Geluk bij een ongeluk is dat bij de Waitomo grotten de watervallen nu op zijn best bulderen en de glowworms in deze vochtige omstandigheden ook op zijn best doen. Glowworms zijn inseckten in de verpoppings fase die er wormachtig uitzien. Hun maag licht in het donker groenblauw op om prooidieren te lokken. Een beetje zoals vuurvliegjes ook doen. het is een betoverende aanblik die zich amper laat filmen of fotograveren door een amateur als ik. In de buurt wip ik toch weer langs bij een Kiwi beschermhuis want ze zijn zo speciaal om te zien. Ze hebben er zelfs ook de Blue Duck die in elke natuurfilm over NZ steevast te zien is. Vlakbij Auckland is het nog lekker effe pootje baaien in een hotspring aan het strand. En zo zit ik op dag 60 van mijn vakantie in Auckland de verkiezingsuitslag te bekijken en zie dat onze nederlandse Trump weer de grootste is geworden. Handige jongen de Rutte, liegen en bedriegen glijdt zo van hem af. Aan Teflon Mark lijkt niets te plakken. Volgende verslag zal de laatste alweer zijn. Niet spannend denk ik maar wel heel lekker strandhoppen voor mij.

Groeten weer van Tjoep.