op bezoek bij obama in jeruzalem
shalom beste volgers en jawel , alweer een nieuw verslag en dit keer uit het wel heel erg heilige jeruzalem. op donderdag en vrijdag breng ik dus een bezoek aan de religieuze hoofdstad van misschien wel de wereld maar bovenal dit intressante land. voor ik de stad in rijdt begeef ik me door pallestijns grondgebied en bij ramallah zie ik prikkeldraad , versperringen en een stukje van de muur. (israels versie van de berlijnse muur) het voelt helemaal niet prettig om hier te zijn. een puur gevangenis gevoel zou ik zeggen. hafijn , het fijne weet ik er niet van en het zijn mijn zaken ook helemaal niet. eenmaal in jeruzalem is een onbetaalde parkeerplaats niet snel gevonden maar een parkeerwachter verzekerd me ervan dat hij geen boete op zijn computer kan invoeren. hij kan alleen maar cijfers invoeren en geen letters die ze hier helemaal niet hebben. das mooi en ik vind dus een leuke plek vlakbij het king david hotel waar obama logeerd ivm een 3 daags staatsbezoek aan israel. bijna alles is afgesloten en er is een veiligheids macht op de been dat wil je niet weten. ik bedenk me ineens dat in die grote helicopter escorte die ik zojuist naar ramallah zag gaan waarschijnlijk onze amerikaanse vriend obama zat want ik zie hem overal bij de pallestijnen op bezoek op tv\'s die in de stad hangen. in de oude binnenstad bezoek ik aardig wat bezienswaardigheden. alles zien dat gaat niet want dat zijn er hier veels te veel. onderandere loop ik door de orthodox joodse wijk heen. nou had ik al eens joden met pijpenkrullen gezien maar hier lopen er honderen , nee duizenden in allerlei soorten en maten. ik kijk mijn ogen uit hier en probeer oprecht respect op te brengen voor hun leefwijze. ik kan er niks aan doen maar een aantal keren schiet ik toch in de lach om hun outfit en krullen. ik denk overgens dat de meeste van mijn lezers dat zullen doen. van de ene kul weer naar de volgende kul. bijvoorbeeld de orthodoxe kerk die op de plaats staat waar jezus is gekruisigd. daat slepen zingende gristenen met kruizen rond op weg naar die kerk. binnen kussen en strelen ze gelukszalig en opgewonden een graf. (waarschijnlijk van jezus of maria of weet ik veel wie) ook hier kijk ik mijn ogen weer uit bij dit rel circus. bij het moslim kwartier staan de moslims in lange rijen te bidden richting mecca. en dat alles op een paar vierkante kilometer. wat je er ook van vindt , 1 ding is zeker dat dit een enorme top toeristische trekpleister is. oja en de klaagmeeur mocht natuurlijk ook niet ontbreken. gelukkig heb ik ook mijn klaagbriefjes in de spleten mogen doen. bullshit natuurlijk maar ik pas me goed aan in deze rel stad. ik klaag oa over het slechte weer dat nederland nu al 150 dagen teistert. ja ja zolang ben ik vandaag al weer weg uit krimpen. ook klaag bij de opper piet over die club uit amsterdam. ik vraag om puntverlies in 020. jawel en nu kan het niet anders of de lente en de coolsingel die komen eraan. ik heb er in ieder geval alles aan gedaan om het voor mekaar te krijgen dus verwijt mij aub niks. aangezien de sabbat zo begint kijk ik dit nog ff aan en zal daarbna weer doorgaan naar het volgende en dat is de dode zee. dat lezen jullie volgende keer weer. shalom allemaal en de groeten. tjoep/johan
Op weg naar het beloofde land
hallo beste lezers , ik was gebleven in amman waar ik een zaterdag de stad heb bekeken en wat mooie oude romeinse dingen heb bezocht. amman is best wel een mooie en ook grote stad in de heuvels. een beetje minder is het dat de wind uit europa waait en dus met slechts 20 graden relatief koud is. ik ben er niet zo happig op kan ik je melden dus als ik de nederlandse weerberichten mag geloven kan ik voorlopig nog niet thuis komen. op zondag wil ik vertrekken naar israel maar eerst nog ff langs een mitsubishi garage voor advies over de (slecht startende) wagen. maar ze zijn langzaam , duur en luisteren slecht naar me dus ik besluit het in israel wel te proberen. eerst nog ff bij de ambassade langs voor advies over grensformaliteiten en mijn sudan en saudi stempels in mijn paspoort maar dat duurt uren voor ik die gevonden heb. uiteindelijk ben ik er maar ze zijn alweer dicht en moet morgen maar terug komen. inmiddelis is het al een tijdje aan het regenen en erg koud. ik wordt er helemaal niet vrolijk van en rijdt de jordaan vallei in naar de noordelijkste grensovergang. nog ff tanken (80 eurocent p/l) en dan de grens over. door de jordanezen wordt ik verrassend genoeg behoorlijk gekontroleerd en de wagen goed doorzocht. dat beloofd wat aan de overkant denk ik nog. en dat blijkt waar. ik wordt door de joden vriendelijk ontvangen en de wagen krijgt een 1e check. dan naar de paspoortman en dat duurt een uur met allerlei vragen hoe wat en waarom ik israel in wil. en dan natuurlijk alles 2 of 3 keer vertellen in willekeurige volgorden. de stempels uit sudan en saudi worden ik boeken opgezocht maar ze vinden het wel ok dus ik wordt gerust gesteld dat het goed komt. dan de grote wagen check en alle spullen moeten er uit en door een scanner heen. eenmaal over de helf blijkt het toch wel veel te zijn en vinden ze het goed. ze nemen de wagen mee een gebouw in voor een controle die ik niet mag zien. ondertussen wachten en na de goed gekeurde check kan ik alles weer inladen wat zeker een uur inbeslag neemt. dan een dure autoverzekering kopen waarna ik mijn paspoort terug krijg. alles bij elkaar heb ik van 1600 uur tot 2130 uur aan de grens gestaan. omdat het al lang en breed donker is slaap ik dicht bij de grenspost. de volgende dag rijdt ik naar de havenplaats haifa toe waar ik nog net op tijd ben voor een gratis tour door de schitterende bahaj tuinen. dat zijn de tuinen van de heilige plaats van een nieuwe religie uit 1844. een of andere knakker noemde zich de laatse profeet en nu hebben ze al 5 miljoen volgers over de hele wereld. hafijn de tuinen waren in ieder geval heel mooi. daarna ga ik meteen op zoek naar info over de boot te krijgen die mij naar europa moet gaan brengen. veel rederijen blijken falliet maar ik vind bij rederij rosenveld een overtocht op vr 29 maart naar griekenland. ik houd het nog ff aan voor meer info want het liefst ga ik naar italie. ik slaap in het oude kruisvaardersstadje akko waar marco polo en napoleon in het verleden ook nog zijn geweest. leuk en intressant allemaal. de volgende dag naar te aviv voor meer scheepsinfo wat ik vindt en ik kan ook vanuit ashdod naar salerno italie maar dat is flink duurder en hij adviseert me om dan toch maar naar griekenland te gaan en vandaar een andere boot naar italie te nemen. ik ga langs bij een vriendin van mijn vriendin merel uit krimpen. ik slaap in de wagen want haar kamer is te klein. ik krijg een rondleiding door de stad. kan ook weer eens douchen , de waterflessen vullen , battarijen opladen en gratis internetten. in de stad bestijg ik een hoog gebouw voor uitzicht en in jaffa lees ik over het jona verhaal uit de bijbel met de walvis die hem opat en 3 dagen later weer uit spuugde. natuurlijk nog aan het strand geweest maar niet gezwommen want het water ziet er erg fris uit. en echt warm is het nog steeds niet. dat moet dan maar weer in het zuiden gaan gebeuren want daar ga ik de komende week naar toe. hetvolgende verslag zal dan dus daar vandaan komen. de groeten allemaal en merel wil ik nog ff bedanken voor het in contackt brengen met van je vriendin uit tel aviv. oja en ik heb er hier in tel aviv toch maar een andere startmoter in laten zetten want dat was dus toch nodig. de groeten uit uit israel en ik sluit af met SHALOM allemaal.
tjoep in de sfeer van 1001 nacht(merrie)
na een onconfortabel nachtje slapen op een bank in de vipruimte vaart de boot smiddags de moderne en nog best grote haven van djedda binnen. het duurt ff voor we aangemeerd zijn en nog wat langer voor we er af mogen. bij de paspoortcontrole zij de saudi\'s onverwacht vriendelijk en ik krijg als westerling zelfs voorrang in de rij. bij de douane duurt het langer want het computersysteem ligt plat. uren later en als het al bijna donker begint te worden besluiten de saudi\'s dat ze het maar handmatig gaan afhandelen anders staan we hier volgende week nog. gelukkig wordt over het carnet de passage niet gerept en om 20.30 uur rijdt ik de de haven uit en de stad in. die is best groot en met veelal arabische borden valt het niet mee in het donker de weg te vinden. na wat zoeken en vragen kan ik gelukkig een pompstation vinden die wel diesel verkoopt want dat is meer niet dan wel te koop. gelukkig heb ik op de boot nog wat sudanees geld kunnen wisselen op de boot en met omgerekend 15 euro aan saoedische riaalen knijp ik hem wel een beetje. maar dat blijkt al gauw ongegrond te zijn want de 40 getankte liters kosten me precies 2 euro. jawel en dat is dus een heerlijke 5 eurocent per liter. ik heb het meteen naar mijn zinn en rijdt de stad uit want er staat een lange rit voor de boeg. na ruim 2 uur ben ik de stad uit en in de woestijn waar ik de wagen aan de kant zet om te overnachten. de volgende ochtend vroeg weer op pad voor een 828 km rit langs de kust door de saaie woestijn en verderop langs mooie bergen. de rode zee blijkt ook hier heel erg blauw te zijn en het tanken is heel fijn om te doen. ik passer de kreeftskeerkring en bij dorpjes zie je veel luxe speelplaatsen en zelfs pretparkjes voor kinderen. elke rotonde heeft grote kunstwerken waar niet op bezuinigd wordt. er is zo te zien duidelijk te veel geld in dit land. onderweg word ik ook regematig ingehaald door sportauto\'s die dik 200 rijden wat eigenlijk helemaal niet mag maar ja als je de bekeuring makkelijk kan betalen dan geeft dat natuurlijk niet. ik haal het tot 200 km voor de grens en de volgende dag doet de wagen raar hij slupt brandstof , houdt in en rookt verschrikkelijk. na het laatste tanken lijkt het weer wat beter te gaan. bij de grens stempel ik gemakkelijk uit en dan ineens blijkt mijn accu weer eens leeg te zijn wat helemaal niet zou moeten kunnen. pffff ik wordt er toch zo moe van. met hulp ff jumpstarten en door naar de jordanezen. daar word ik welkom geheten en ff paspoort stempelen. dan door naar de douane waar ik eerst een autoverzekering a 80 euro moet aanschaffen. gelukkig wordt ook hier niks over een carnet gerept en opgelucht rijdt ik het 36e land van deze reis binnen. ja ja jordanie en israel zullen best wel duur worden dus ik ga wat zuinig aan doen qua slapen. in aqaba koop ik een nieuwe accu en bekijk de stad. natuurlijk ook gelijk ff snorkelen aan het strand. het water is mega helder en je kijk zeker 20 misschien wel 30 meter diep. veel mooie kleurige vissen waaronder natuurlijk mijn favorieten clownfish (nemo). alleen over de temperatuur ben ik totaal niet tevreden want binnen een half uur kom ik blauwbekkend er weer uit. brrrrrr de wintertemperatuur is nog niet helemaal uit het water hier. op een parkeerplaats met mooi uitzicht op het israelische eilat en de egyptische sinai woestijn vat ik de slaap. de volgende dag ga ik naar wadi rum. das een rots woestijn en wat voor 1tje. ik ga er niet met mijn eigen wagen in maar met die van een bedoein gids. in zijn oude toyota landcruiser scheuren we van de ene hotspot naar de ander. hij weet de mooiste plekjes en ik geniet dan ook volop van al het moois wat ik voor geschoteld krijg. een woensdag ochtend trakteer ik mezelf op een ballonvaart over deze misschien wel mooiste woestijn ter wereld. in namibie , tanzania en kenia ging het allemaal niet door maar hier wordt het dubbel en dwars goed gemaakt en de tocht is extreem geweldig. er is namelijk een parachutist aan boord en we gaan veel hoger dan gebruikelijk is. op 2.7 km hoogte springt hij er uit en we hebben een fenomenaal uitzicht over de woestijn. door dit alles zijn we wel wat te ver door geschoten en moeten ergens in een canyon landen wat heel avontuurlijk is. we moeten de ballon uit stappen en deze naar een goede eindplek duwen en sjorren waar we kunnen worden opgehaald door de volgauto\'s. uiteindelijk lukt het ons en we worden weer afgezet op het vertrekpunt. daar maakt ik nog een fikse wandeling door het gebied en dan rijdt ik alvast naar de vallei van mozes (wadi musa) toe wat bij petra ligt. om 7 uur s\'ochtends ben ik met een handje vol andere toeristen de eerste om de archeologische stad uit de oudheid te bekijken. de hele dag loop ik me de pleuris om alles te zien wat het zeker meer dan waard is trouwens. na de grieken de nabateeners de romeinen de kruisvaarders en misschien wel saladin en simbad die hier hun sporen hebben nagelaten verlaat ik de site met zonsondergang weer. oja petra is trouwens verkozen tot 1 van de 7 nieuwe wereldwonderen. met een druk schema voor de boeg vertrek ik vrijdag ochtend weer en via de kings highway kom ik langs kruisvaarder kastelen en door diepe valeien. bij amman doet de wagen met een bijna lege tank weer heel slecht en valt zelfs bijna uit. ik denk dat het de brandstofpomp is want als de tank weer vol is gaat het beter. morgen ga ik de stad bekijken en israel info verzamelen. als het ff kan laat ik de wagen (brandofpomp) checken want dat moet echt opgelost worden anders ga ik krimpen nooit halen. zo dat was weer een lang verslag en de volgende is hopelijk wat korter en uit israel vrestuurd. ik hoop maar dat de 1001 nacht geen merrie gaat worden maar dat horen jullie dan wel weer. groetjes van johan/tjoep.
Vaarwel afrikaanse Zomer , Welkom arabische Lente
beste volgers , en alweer een verslag en nog steeds niet de laatste. daar gaat iedereen wel klakkeloos vanuit gezien mijn reiservaring maar dat is dus allerminst het geval. met een beetje pech is het over kan ik je zeggen. zover is het gelukkig nog niet dus zondag 3 maart sta ik met knikkende knieen bij de saoedische ambassade. de brief van de automobielclubdireteur doet de ambassade medewerker niets en dus zit er niks anders op om een carnet de passage te kopen. dat carnet is een soort garatiepaspoort voor de wagen aan de grens.bij de automobielclub wil de directeur graag een verzoekbrief van de nl ambassadezodat hij het meofficieel kan verschaffen. (officieel mag het namelijk niet) maar de nl ambassade laat me zoals wel vakerkijhard in de steek. de directeur gelukkig niet en verschaft er me toch 1tje. 150 euro en geen borg wat je normaal wel moet betalen. echt geweldig die gasten hier. ik sta er van te kijkenhoe het allemaal kan. jammer genoeg is de saoedi ambassade dicht en de volgende morgen sta ik met carnet aan de bali waarna de arabier de aanvraag meteen goed keurd. ik moet alleen wel naar een vis aanvraagbureau want ik mag het niet zelf aanvragen. bij dat bureau wordt ik door een dikzak geholpen na bezichtiging van alle dokumenten verteld hij me dat ik het een donderdag om 16 uur kan ophalen.in-sha-alah zeggen ze hier wat als god het wil betekend. de rest van de dag laat ik een paar dingen aan de wagen fixen zoals een kapotte kruiskoppeling van de aandrijfas. vervang eenlekkende oliekering en de brandstoffilter. dinsdag en woensdag is het grote wachten en trek op met wat nl-ers die op de fiets naar huis rijden en een canadese motorrijder op weg naar belgie. ik bezoek het nationaal muzeum wat mooie schatten en graftombes van de sudanese piramides bezit. heel intressant allemaal. wat later kom ik erachter dat ik mijn onderwater camera kwijt ben. ik wordt er niet vrolijk van want de laatste tijd zit het vaker tegen dan ik zou willen. een donderdag om 16 is het zover maar pas om 17 uur is mijn paspoort met felbegeerd visa daar. haastige spoed is zelden goed zegeen ze maar ik ben meteen vertrokken want ik ben het wachten en gezeikspuug en spuugzat. ik rij meteen door naar de piramides 240 buiten de stad. in het pikkedonker parkeer ik de wagen aldaar. genietend van de melkweg kom ik er achter dat ik mijn tijdelijke import dokument van sudan en het splinternieuwe carnet de passage kwijt ben. grote gvd het zal toch niet waar zijn he. jawel misschien liggen ze nog bij dat visa bureau , het was er ook zo\'n chaos. de volgende ochtend struin ik in mijn eentje rond bij de mooiste sudanese farao piramides van meroe. na deze bezichteging besluit ik gewoon naar de havenstad suakin te rijden en de grote gok te nemen want misschienligt het carnet wel helemaal niet bij dat bureau. ik rij in 1 ruk 588 km door naar de haven aan de rode zee en bij een scheeps kantoortje staande verkopersme al op te wachten en vlug vlug vlug kan ik a 184 euro nog snel mee met de boot vanavond. om 18 uur rijdt ik het haventerrein op daar huur ik helpers in diemet helpen het papierwerk. het lijkt allemaal verrasend vlot te gaan en ik slijm natuurlijk behoorlijk extra dat ze hier zogeweldig aardig en behulpzaam zijn. (wat ze ook echt zijn trouwens) maar bij de laatste doaune man wil het niet lukken. hij vraagt om het zoekgeraakte invoerdokument en als ik dat niet hebt dan moet ik maar terug naar de ethiopische grens om er 1tje te halen. oeff als dat waar ik dan geef ik het opzeker op want ben dit gezeik meer dan zat. maar de helpers doen hun best en weten de beambte na heel veel heen en weer rijden van het 1e douane kantoor naar het laatste douane kantoor voor stempels en hantekeningen van mewerkende andere beambtes. uiteindelijk en allah zij dank geeft de tegen strubbellende douane beambte zijn fiat en zet een klabbel op een pappiertje waarna ik om 20 uur met de wagen naar de wachtende veerboot kan rijden. daar wrdt de wagen door anderen op de boot gereden en op de veerboot is het druk. overal liggen mensen op de vloer te slapen en gelukkig laten ze mij als blanke in een soort (rustige) vip ruimt plaats nemen. een paar uur later zet de boot zich in beweging en vaart de haven uit. langzaam verdwijnt sudan en dus het afrikaanse continent naar de horizon. hiermee is er dus een eind gekomen aan een reis door een eneverend en veelbewogen continent gekomen. sinds marokko heb ik 91.128 km door 30 van de 50 afrikaanse landen gereist. dat lijkt veel maar afrika is 729 keer zo groot als nederland dus dan valt het eingenlijk nog best mee zal ik zeggen. ik heb er veel gezien mee gemaakt en toch wel weer veel van opgestoken. bijvoorbeeld dat (ontwikkelings) hulp vaak meer kwaad dan goed doet. hafijn al met al een moeilijk maar prachtig continent...... vaarwel afrika en hopelijk een welkom in het midden oosten.p.s. de laatste loodjes wegen het zwaarst en dat is dus met de boot van israel naar europa. ik heb me er al een beetje in verdiept maar misschien dat ik jullie hulp kan inroepen want er gaan naar ik weet heen geregelde veer diensten. maar het zou mogelijk moeten zijn een boot van haifa en misschien wel tel aviv/jaffa al dan niet via cyprus naar athene of het liefst naar italie te varen. als jullieinfo op het internet voor me kunnen vinden dan zal mijn dank daarvoor heel groot zijn en zal ik er heel erg mee geholpen zijn. bij voorbaad dank. groeten allemaal weer van tjoep/johan aan jullie allemaal in het op lente wachtende nederland.
extremen en uitersten
na een lange rit kom ik aan in de hoofdstad van sudan. hoewel het zondag is is het er een drukte van belang. na lang zoeken vindt ik de plaats van bestemming de blue nile sailing club. het is er 3 keer niks en heel smerig. gelukkig is het engelse koppel er wat ik in gondor al had ontmoet. ff rust en proberen af te koelen voor mij en de versnellingsbak. maandag ochtend stappen we met zijn 3en in de taxi naar het alien kantoor want hoewel we een visa hebben moeten we ons binnen 3 dagen laten registreren bij de immigratiedienst. daar de bureaucratische molen in en ff 45 euro betalen. een onzinnige geldmachine voor een paar ministers waarschijnlijk. als het eindelijk geregeld is op naar het ministerie van touristme voor een reis en foto vergunning voor buiten de hoofdstad. gelukkig is deze gratis en we gaan weer terug naar de sailingclub. ik ben wel te laat voor de jordaanse ambassade. de volgende ochtend ben ik de 1e en kan het jordaanse visa smiddags al weer halen. dit is nodig voor het saudi transit visa zodat ze zien dat je op doorreis bent. ook heb ik een inventatiebrief van de nederlandse ambassade nodig wat me 25 euro kost bij die tillers. bij de sailing club doe ik een weer eens een wasje we shoppen wat en wissellen wat geld want zelfs met een visa card kan je hier niet pinnen. waarschijnlijk door het embargo wat voor sudan geldt. aan het einde van de middag worden we door een rijke sudanees uitgenodigd op zijn speedboot voor een tochtje over de blauwe nijl. we passeren o.a. een paar huizen van de door oorlogsmisdaden gezochte president bashir. na heerlijk te zijn uitgewaaid gaan we in zijn dikke mercedes naar een luxe restaurant om flink te tafelen. mohamed legt uit dat hij via dubai o.a. spullen van unilever importeerd aan veel supermarkten in sudan. zijn speeltjes zijn behoorlijk duur hier want doordat zuid sudan zich heeft afgescheden zijn ze hier nu 75 procent van de olie inkomsten kwijt. en dat moeten ze o.a compenseren door 300 procent hoge import belastingen voor niet noodzakelijke luxe goederen. maar mohamed hoor je niet klagen want in tegenstelling tot veel buurlanden is de vrijheid hier best wel groot.. ethiopie is bijvoorbeeld in tegenstelling tot wat wij in nl denken helemaal niet zo vrij en het blijkt een echte schijndemocratie te zijn. van allle 61 landen waar ik tot nu toe ben geweest waren ze niet zo vriendelijk en behulpzaam als hier in sudan. hoewel de diesel in ethiopie met 75 eurocent een liter al lekker laag was is het hier gezakt tot een 20 eurocent een liter. terroristische staat of niet , al met al vindt ik het een heel fijn land om ff te verblijven. woensdag ochtend ga ik met goed voorbereid maar met knikkende knieen naar de ambassade van saudi arabie. daar willen ze ipv de kopien ook de orginelen zien en dus ff met de taxi weer heen en weer naar de wagen. puntje bij paaltje vragen ze om het gevreesde carnet de passage en douane. tsja dat heb ik niet maar je hebt het voor saudi niet nodig opper ik nog. de man is de beroerdste niet en verwijst met door naar de automobielclub van sudan waar ik er misschien 1tje kan kopen. daar aangekomen zegt de directeur dat dat niet nodig is voor sudi en schrijft een mooie officieele brief in het arabisch voor de ambassade. daar weer terug aangekomen weet de dure maar zeer behulpzame taxichauffeur me weer de ambassade in te praten maar uiteindelijk ben ik te laat en moet een zondag terug komen want morgen is de ambassade dicht. een vrijdag en zaterdag ook want dan is het weekend in de moslimwereld. enigzins bezorgd en zwaar teleurgesteld keer ik terug naar de sailingclub. het is sinds ik hier ben de hele tijd al snik heet. op zijn heetst loopt het tegen de 40 graden aan en het koelt maar slecht af. we veruilen de club voor het jeugd hostel ergen in de stad. dat is goedkoper en veel schoner dat die troep hier. hevig zwetend probeer ik die nacht de slaap te vatten. donderdag zet ik me over de narigheid heen en vrolijk fietsent door de stad vergaar ik info over de veerboot naar saudi en probeer vergeefs een oliekering te kopen bij de mitsubishidealer. ik bezoek de plek waar de witte en de blauwe nijl bij elkaar komen en onderweg wordt ik bijna overal positief aangemoedigd op de fiets door deze (4) miljoenenstad. vrijdag bezoeken we een religieus dansfestijn bij een moskee op de begraafplaats van de wijk omdurman. ik kijk mijn ogen uit van wat ik allemaal zie. het begin is wat soft maar al naar gelang het vordert raken de moslims steeds meer op stoom en veranderen in een soort hippies. ipv pillen doed o.a. een soort wierook zijn werk waardoor de moslims versuffen of juist in extase geraken en zingen en springen in het rond op het allah allah akbar gezang op het ritme van de drum. echt geweldig om mee te maken. en je bent als toerist meer dan welkom en mag ook gewoon meedoen als je wilt. naar de dans (of moet ik rave zeggen) moet iedereen bijkomen en sluiten ze af met een massaal gebed. nu is het zaterdag en ga ik de olie lekage proberen te reparen , gelukkig heb ik de olie kering gevonden die ik vorig jaar al had gekocht in zuid afrika maar kwijt was.. morgen is weer de grote saudidag en hopelijk gaat de brief wonderen verrichten. gelukkig heb ik nog een paar troeven maar dat zijn wel mijn laatste want ik klan eigenlijk (bijna) niet om saudi arabia heen. volgende keer dus waarschijnlijk een ontknopend verslag van deze reis. groeten weer ven tjoep./johan
Subliem Simien
Jawel , het gaat nog steeds goed. laat ik eens positief het verslag beginnen over dit rare land. ethiopie is best wel apart te noemen. zo hebben ze hier een eigen alfabet waar voor ons geen touw aan vast te knopen is. het lijkt misschien wel een beetje op hewbreeuws. en ook hebben ze een andere (koptische) kalender. toen het bij ons 2-02-2013 was was het hier in dit rare land 16-06-2005. ook de klok is anders dan bij ons want de dag begint als de zon onder gaat en das doorgaans om 1800 uur. dan begint hier de nieuwe de dag dus en is het 0000 uur. 1900 uur is hier dus 0100 uur enz enz. lekker verwarrend allemaal. ze gaan er prat op dat ze van de joden afstammen maar uit dna onderzoek is gebleken dat ze meer verwant zijn aan de jemenieten.nergens anders wordt dat aparte meer duidelijk dan in de oude hoofdstad gondor. het lijkt wel of de trilogie van de lord of the rings hier vandaan komt. veel amhara mannen lopen met een houthouten stok (dula) rond die vroeger als wapen werd gebruikt. je hebt hier ook een soort ridder kastelen die gebouwd zijn door vroegere koningen/keizers. in de 17e en 18e eeuw beleefde de stad zijn hoogtij dagen en ik bezoek de koninklijke palijzen en baden. ook de belangrijkste kerk sla ik niet over. daar is een kamertje ingericht voor de ark des verbonds. ze gelover hier dat die in het plaatsje aksum is verstopt en ze moeten hem allen nog ff vinden. na deze reli tour gaat de rit naar de simien mountains. bij he wildlife kantoor boek ik een scout die verplicht mee moet. het is niet meer dan een boer met een geweer die geen engels spreekt. alles bij elkaar kost het inclusief 1 overnachting in het gehucht chemek slechts 17 euro. de laatste 60 km is over een slechte b weg en het gaat goed de lucht in. 3000m , 3300m , 3600m en dan zjn we er. overal lopen speciale/unieke mantelbavianen rond en het is volop genieten met deze bijna tamme beesten. een fantastisch gezicht met de ruige rotswanden op de achtergrond. ook zie ik ibexen wat een soort wilde geit of steenbok is. als klap op de vuurpijl vertonen de lammergieren hun vliegkunsten in de lucht. als de zon onder gaat vertekken de mantelbavianen en ibexen naar de steile rotswanden voor een veilige overnachting. super niet meer normaal had ik l gebruikt voor de gorilla\'s en chimp\'s maar daar hoort dit ook zeker te weten bij. na een stervens koude nacht voor mij is het de volgend ochtend weer tijd om te vertrekken. ik wil snel in khartoum zijn voor formaliteiten. het is tenslotte nog een heel stuk rijden. eenmaal richting de grens begint het lange afdalen en per minuut stijgt de temperatuur. de laatste 2 weken heb ik steed op een minimale hoogte van 2000 m geleeft en waren de dagen vol zon en best warm tot bijna 30 graden maar de nachten koud tot soms net iets boven nul. in de blue nile gorge had ik het al ff (een kwartiertje)warm gehad maar net voor zonsondergang ben ik bij de grens op 1000m en is het gewoon snik heet te noemen. het uitstempelen gaat vlot en ik ben eindelijk van de ethiopiers hier verlost. ff geld wissellen en in sudan stempel ik in en voor de douane moet ik ander half uur wachten op de beambte want hij is aan het bidden. maar geen probleem met het carnet en ik ben dus heel tevreden. als alles klaar is is het alweer een tijdje donker geworden en ik overnacht aan de grens. de volgende dag begin ik aan de rit om mijn 30e en laatste afrikaanse land sudan te ontdekken. hoe dat verder gaat aflopen lees je het volgende verslag weer. groeten van johan/tjoep.
tranquillo maputo mozambique
dit verslag begint op maandag ochtend 19 nov als ik zuid afrika definitief gedag heb gezegd. op naar het 28e land sinds mijn vertrek in okt 2010. alles veloopt soepeltjes maar het visum voor mozambique is een beetje duur (60 euro) , daarin tegen is de wa verzekering met slechts 23 dollar per maand weer goedkoop. de 4wd gaat aan want via een karrespoor door de duinen is het zwaar rijden. langzaam wordt het pad breder en verloop van tijd verschijnt er zelfs weer iets wat op asfalt lijkt. je kan er beter naast rijden maar das een ander verhaal. eenmaal bij maputo aangekomen moet ik met een ferry alleen nog de rio tembe overvaren om in de hoofdstad te kunnen vertoeven. die ferry is niet meer dan een omgebouwde coaster. het is chaotisch druk en de boot wordt meer dan vol gepropt. iedereen wil mee dus dat is stauwen geblazen. het is me duidelijk dat ik weer in het echte afrika ben. gelukkig kapseizen we niet en ik settel me in een populair backpackers hostel in het centrum van de stad. het eerste wat ik doe is info verzamelen en pinnen. dat gaat gemakkelijk maar o , o , o wat een bende is het in de stad. ik was al wat gewent natuurlijk maar das al weer een tijdje geleden en dus schrik ik er toch weer ff van.je moet goed uitkijken waar je loopt want overal ligt puin op straat en sommige rioolputten missen deksels. de minderbedeelde verkopen van alles wat je maar kan bedenken op straat om wat te verdienen. zwervers struinen over straat en hangen kop voorover in vuilnisbakken op zoek naar wat bruikbaars. gelukkig hebben we hier tropische temperaturen anders zou je het wel erg slecht hebben. een dinsdag ochtend vroeg op zoek naar de ambassade van tanzania voor een visum want aan de grens wordt deze niet verstrekt. het is nog heel wat zoeken want hij blijkt verhuist maar niemand weet waar naar toe. gelukkig vindt ik hem voor deze zijn schaars geopende uurtjes sluit. 50 dollar lichter begeef ik me weer op straat om de stad met ong 2 miljoen inwoners te verkennen. ik bekijk de bezienswaardigheden en het straatleven is dat op zich ook. woensdag voor ik het visum op haal laat ik de motor olie vervangen en de assen smeren. dat was weer hoog nodig. als ik mijn visum wil op halen blijkt hij nog lang niet klaar want ze willen nog meer dingen zoals telefoon nummers enz weten. ik had blijkbaar het formulier niet voldoende ingevuld. pfff ik word nu al moe van dat visum gezeik dus dat beloofd nog wat te gaan worden. donderdag om 11 uur is het begeerde visum gelukkig klaar en vol goede moed vertek ik voor een 500 km rit noord-oost waarts naar inhambane.
hoe die rit en het vervolg zal verlopen horen jullie natuurlijk de volgende keer weer.
groetje vanuit het tropische praia do tofo van tjoep/johan