De tsunami kust

Hallo allemaal , ik was dus met slecht weer vertrokken uit tokio. Eerst ga ik via
de oostkant omhoog en kom dan via de westkant weer naar beneden. Het is allemaal
niet bijzonder dus rijdt lekker door. Als ik voor de nacht een plekje heb gevonden
blijkt dat ik op 23 kilometer van de jullie wel bekende Fukushima kerncentrale te
staan. Oei oei dacht ik nog. Is dit wel veilig ? Het zal toch wel ? Anders laten
ze je nooit toe toch ?. De volgende morgen vervolg ik met lichtelijke spanning mijn
weg. Ik heb vernomen dat er 20 km rond om de lekkende centrale een no-go zone is.
Dat blijkt ook zo te zijn maar je kan alleen via de hoofdweg er doorheen (van noord
naar zuid en andersom natuurlijk ook). Gelukkig maar want anders had ik terug
gemoeten en flink omrijden dus. Overal staan hekken langs de weg , afslaan is niet
mogelijk. Alles lijkt er nog zo uit te zien zoals ze het het hier in 2011 hebben
achter gelaten. Over de weg hangen infoborden waar de straling live word gemeten.
Ik zie 1 ,2 en zelfs 3,012 op 1 of andere radio aktiviteits schaal. Ik passeer de
centrale op slechts een paar km. Eenmaal buiten de 20 km zone mag je weer overal
gaan waar je wil. Bij de kust aangekomen is de tsunami schade goed zichtbaar.Hier
en daar staat nog een half huis of gebouw , de rest is letterlijk plat.
Een stralingsmeter geeft 0,1 aan wat me gerust steld. Bovendien zijn er hier en daar
wat mensen aan het werk aan de nieuwe kustverdedigingswerken. Verder ziet het er
maar spookachtig en verlaten uit. Ook landinwaarts waar de tsunami niet heeft toe
geslagen wil blijkbaar nog steeds nagenoeg niemand meer wonen. En ik geef ze geen
ongelijk. Hoe meer ik naar het noorden rijd hoe groter de schade word. Vlak Bij de
stad Sendai sta ik bij het vliegveld wat ook getroffen was. Ik weet het nog goed ,
11-3-2011 was ik op reis in afrika en toevallig zag ik het zo'n beetje live gebeuren
op CNN. Ik wist niet wat ik zag en nu sta ik er hier live de gevolgen van te
bekijken. Nog verder naar het noorden word de natuur mooier met kliffen en fjord
achtige baaien. Heel mooi maar des te dodelijker was de tsunami hier. Zo rijd ik
ergens en zit lekker hoog en (veilig denk je dan) overal bomen plat. Ja dag dacht
ik nog , dit kan echt niet. Er waren hier en daar golven geweest van dik 20 meter
hoogte die tot 32 meter hoogte tegen de bergen aan klotste. Ik kan je melden als je
dan bij zo'n overgebleven gebouw staat te kijken dan word je daar bang van.
De herstelwerkzaamheden zijn al 5 jaar bezig en nog lang niet af. Nog eens 5 tot 10
jaar zijn ze zeker nog bezig. Dan zijn de hun gigantische deltawerken met super hoge
dijken en dammen overal af en hopen ze veilig te zijn. Ik betwijfel het we zullen het
in de toekomst zien. Na 4 dagen ben ik klaar met die ellende en in het dorpje Oma in
het uiterste noorden van Honshu pak ik de ferrie naar Hakodate op het eiland Hokkaido.
Hoewel het nu stormachtig waait , op naar Sapporo en de wildernis....

groetjes , Tjoep.

Via de Alpen naar terug naar Tokio

En daar is die weer... een nieuw verslag. Bij de stad Toyama trek ik de bergen in. Jawel de
japanse alpen. Jammer maar helaas pak ik door de navigatie de verkeerde bergpas. Op de terug weg over een paar weken kom ik hier toch weer in de buurt en dan ga ik de Kurobe alpine route niet missen. Het is hier best mooi en af en toe zelfs spectaculair. Af en toe ligt er nog ergens sneeuw. De hoogste bergpas in de alpen is nog gesloten misschien wel door de sneeuw ? Hier heb je in de winter de beroemde 10 meter hoge sneeuw wanden langs de kant van de weg. In Matsumoto bekijk ik 1 van de mooiste kastelen van het land. Vroeger waren er in japan veel oorlogen die gewonnen of verloren werden. In een paar dorpjes hier leven nog wat nazaten van zo'n clan die zo'n oorlog verloren hebben. Ze houden vast aan hun totaal andere boeren leef en bouwstijl dan alle andere japanners. Bij Mount Fuji aangekomen regend het weer eens. Gelukkig is het de volgende dag weer mooi weer en heb ik weer een fantastisch uitzicht van de andere kant van deze hoogste vulkaan van het land. In juli en augustus mag je hem beklimmen en dat doen dan ook 300.000 mensen. Ik niet want je bent al gauw 10 uur of langer bezig en sinds mijn Mount Kameroen verhaal kunnen mijn knieen dat niet meer aan. Ik zet weer verder koers naar Yokohama (3,7 miljoen inw) wat eigenlijk gewoon bij de Tokio metropool hoort. Ik bezoek natuurlijk de 273 meter hoge en op 1 na hoogste kantoorkolos van het land. Hier heb je een geweldig uitzich over tokio aan de ene kant en Mount Fuji aan de andere kant. Dit smaakt naar meer en dus op naar Tokio. Eerst bezoek ik de waterfront wijk Odaiba en daarna Asakusa met zijn tempels. Maarja overal zie je weer die Imposante 634 meter hoge skytree tower en dus kanik niet langer wachten. Ik MOET er in !!! tering wat is dat ding hoog , moet je je eens bijna 3 en een halve euromast hoog voorstellen. Man man man , snel naar boven dus en genieten op het hoogste uitkijkplatvorm (452,3 meter) Weer terug op aarde slenter ik terug naar die tempels waar mijn wagen staat. Jezus wat zijn de parkeertarieven hier schandalig duur. Maarliefst 10 euro per uur. Kut zooi , ik kan ook geen pepernoot lezen op die info borden en gok maar wat.En dan wordt het bijna avond en moet ik een parkeerplekje voor de nacht gaan zoeken. En dat is toch een groot ding hier in de grote steden. Ergens in een rustige wijk denk ik een plekje gevonden te hebben. Er is een huis gesloopt en het gras staat er een meter hoog vandaaar. Om 23:00 uur staat er politie voor de deur. Ze vragen het hemd van me lijf en het komt er op neer dat ik hier nergens mag parkeren. Ik kan volgens de wet geen bekeuring (goed om te weten) krijgen want ik zit nog in de auto. 13 Kilometer verderop vind ik alsnog een rustige afgelegen plek. Gelukkig heb ik voor overdag ook een gratis plek bij een winkelcentrum gevonden notabene met een appel en een ei betaalbare metro voor de deur. Ja ja mensen Japan hoeft niet duur te zijn als je maar je plekjes weet. En zo slenter ik dus weer door verschillende wijken en het centrum , langs parken , peper dure modehuizen , elektronica giganten ja zelfs een vrij toegankelijk pretpark midden in de stad. Heel raar hier , je steekt niets vermoedend de straat over en dan staat er zomaar ineens een mega achtbaan voor je snufferd. Hier en daar word je bekant aangereden door fietsers die echt overal mogen rijden. Je kan zelfs karts huren en door de straten scheuren maar een parkeerplekje ? Aan het einde van de dagmerk ik dat ik behoorlijk verbrand ben. De volgende dag regend het weer eens maar dat komt dus nu wel goed uit. Hup de
stad uit en weer verder want er zijn nu 5 weken voorbij en yesss nog 5 weken te gaan voor de noordelijke helft van Japan.
Hopelijk snel weer een verslag daarvan maar reken er maar niet op.
Japan is een onderontwikkeld land als het om wifi gaat.

oja en nog bedankt voor de reacties op deze site ,

laterrrrrrr

Van Nagasaki en Hiroshima naar de japanse alpen

Sorry voor het lange uitblijven van een nieuw verslag maar hier is die dan alsnog.
Zoals jullie misschien nog weten was er op 14 en 16 april jongstlede nog een
behoorlijke aardbeeving bij de stad KKumamoto in de buurt. laat ik daar nu net zijn.
De stad laat ik daarom links liggen maar het nabijgelegen gebied van de ongekend
grote en mooie Aso vulkaan niet. In eerste instantie baal ik ervan dat het slecht
weer is met langdurig regen en laaghangde bewolking. Ook in deze buurt is er flink
wat beevingsschade te zien. Op de flanken van de bergen zie je her en der flinke
aardverschuivingen. Op de daken van veel huizen zie je zeilen liggen omdat die
zijn gaan lekken en somige wegen zijn gesloten omdat ze niet meer begaanbaar zijn
of zelfs verdwenen. Heelaas voor mij dus ook een paar cruciale naar de mooiste
vulkanen in de mega Aso krater. achteraf dus niet zo verkeerd dat nu net hier
slecht weer is. Eigenlijk wel goed want de zomer is behoorlijk behoorlijk bezig
hier met een hoge luchtvochtigheid en bijna altijd een graadje of 28 a 30'C.
Veel zweten hier dus. pfffffff. Gelukkig is de Mount Unzen vulkaan iets verderop
wel gewoon open en ook die is aktief want overal stoomt het weer geweldig.
Iets ten zuiden van de stad Nagasaki heb je het intressante Gunkajima eiland.
Zeg maar het slagschip-eiland omdat het er verdomd veel op lijkt. Om er heen te
gaan moet je reseveren en daar heb ik dus geen zin in... wat een gedoe , laat maar!
En dus hup weer naar het volgende. Nagasaki is een leuke stad met een speciaal
V.O.C. verleden. Gelukkig ligt het voormalig V.O.C. eilandje in het zuidelijke deel
van de stad want het noordelijke deel van de stad is natuurlijk vooral bekend omdat
op 9 aug 1945 hier de 2e atoombom viel. Eigenlijk was die voor een andere stad
bedoeld maar door slecht weer daar werd naar Nagasaki uitgeweken. Daar was net een
gaatje in de bewolking en Fatman zoals de bom liefkozend heten doden in luttele
seconden 74.000 mensen en de stad in puin achterlatend. Tot zover Nagasaki want
verder op mijn reis kom ik ineens hollandse dingen als Port Hoorn en het atractie-
park Huis ten bosch tegen. Japanners zijn gek op Holland,molens,klompen en bloemen.
Eenmaal weer op het hoofdeiland Honshu vlakbij Heroshima bezoek ik het kleine
Mijajima eilandje. Hier heb je veel budistische tempels en een zeer veel
gefotografeerde zeepoort die naar die tempels leid. En dus kom ik daar net als
busladingen vol andere toeristen ook op af. En dan opeens rijdt ik Heroshima binnen.
En jawel , dat kennen we eigenlijk alleen maar van die 1e atoombom gegooid op een
stad. (6 aug 1945) En jawel ook hier bezoek ik natuurlijk het muzeum en andere
herinnerings dingen en parken. Het is best wel indrukwekkend als je precies op deze
plaats staat en je je dan bedenkt wat hier ruim 70 jaar geleden is gebeurd.
Na de beleving van deze horror geschiedenis gaat de reis weer verder naar Tottori
waar is door Japans enige duinen struin. Ik rij hier trouwens mijn 250.000ste die
ik in mijn alweer 9 reizen van 2 maanden of langer maak. Bij het Noto schiereiland
Noto zie ik s'avonds visserscheepjes uitvaren om te gaan lichtvissen op inkvissen.
Verder vind ik het een beetje tegenvallen hier maar dat komt misschien ook wel omdat
ik misschien een beetje reismoe wordt. Het volgende verslag ga ik dan ook de wat
spectaculairdere kant op namelijk de japanse alpen in. Tot de volgende keer dan maar
weer. groeten van Tjoep.

Vulkanen en geizers

Beste mee reizigers , ik heb weer een goed werkende wifi gevonden vandaar nu al een vervolg verslag. Via de Naruto whirlpools (goolge maar als je nieuwsgierig bent) kom ik op het eiland Shikozu aan. De korte japanse moeson lijkt te zijn begonnenwant het is een totaal verregende dag. Ik maak van de gelegenheid gebruik om een gedegen planning
voor de komende weken te maken. Tevens fiks ik wat technische zaken in de auto en shop ik er lekker op los. Kijken kijken en vooral niet kopen. Je kan hier natuurlijk bijna niks lezen en dus moet je heel goed kijken en af en toe gokken op dat je het goede product koopt. Gelukkig is het de volgende dag weer opgeknapt en heb ik een leuke rit door de bergen te gaan. Hier ergens rijdt ik een paar kleine krasjes in de slappe pastic bumper. gelukkig bijna niet zichtbaar dus ik hoop dat ik ze er later ergens kan uitpoetsen want zulke schade moet je natuurlijk zelf dokken. Potver nu heb ik toch een beetje schade stress wat ik met een eigen gekocht brik natuurlijk veel minder zou hebben. In het gehucht Misaki neem ik de boor naar het andere eiland Hyushu. Dat scheelt me veel omrijden en dingen dubbel
zien. Aan de overkant in Beppu bekijk ik een paar van de vele geizers die hier te pas en te onpas midden in de stad komen opborrelen. Raar gezicht dat er op bepaalde plekken dikke wolken stoom uit het riool komen. Goed kijken waar je je wagen parkeert lijkt me. Er zijn hier in het zuiden veel meer vulkanen dan elders in het land. Ik rijd rond de
actiefste (Sakurajima) en die spuit al sinds 1955 as uit. Dat doet die gelukkig op een laag pitje maar toch... Ergens anders hike ik over prachtige kraterranden waar de zwaveldampen me tegemoet komen. In Kagoshima bezoek ik het stads aquarium want ze hebben hier een heuse walvishaal in hun bassin. Wauw , waar ter wereld heb je dat ?
(nou hier dus) Nu ben ik op weg naar de Aso Vulkaan wat met 228 km omtrek de grootste caldera ter wereld is. Ik hoop dat het uberhaubt bereikbaar is want 14 april was hier nog een redelijk zware aardbeving met best wel wat doden en schade tot gevolg. Daarna zal ik via Nagasaki en Hiroshima weer naar Tokio gaan. Goetjes en tot de volgende keer weer.

Tjoep.

Japan van start

Kon-nie-chu-a vrienden.

Allereerst is het niet makkelijk wifi te vinden waar ik ook echt contact mee kan krijgen dus de volgende kan weer effe duren. Zaterdag ochtend 28 mei heel vroeg ben ik er klaar voor en vertrek ik meteen naar het zuiden. Of beter gezegd naar het zuidwesten. Noord Japan bewaar ik om klimatologische rederen voor het laatst. Tokio sla ik ook even over want ik wil niet meteen van start gaan in deze meest hektische stad van start gaan die er hier is. Laat ik eerst maar even wennen aan de huurauto de verkeersregels en andere japanse gebuiken. Een paar keer ga ik in de fout door de dure tolwegen te pakken in plaats van de gewone gratis wegen. Mijn navigatie op de iphone onderscheid geen tolwegen van gewone wegen dus dat is extra goed opletten (grrrrrr) om niet financieel helemaal leeg te lopen. Bij het Izuschiereiland word het allemaal wat rustiger en mooier. Al snel ben ik in mijn element op de grillige kustwegen. Verderop ligt Mount Fuji (3776) met nog een beetje sneeuw op de top. Vanaf 1 juli mag je hem pas beklimmen dus dan maar met de wagen naar de hoogste parkeerplaats.Op ongeveer 2400 meter ben je net boven de boomgrens en daar is nu al een fantastich uitzicht vanaf Japans hoogste berg/vulkaan. Slapen doe ik uiteraard in de auto en meestal ga ik naar bed als het om een uurtje of 20:00 uur donker word. S`ochtends is het dan om 04:30 uur al weer licht en dan ben ik uiteraard weer startklaar voor een dag vol nieuwe dingen. Volgens mij hebben ze hier geen zomer/wintertijd zodat ik extra tijd het om in alle vroegte bijvoorbeeld door drukke steden te rijden. In Nagoya (2,3 miljoen inw) bekijk ik zo o.a. het keizerlijk kasteel aan de buitenkant en voor de spits begint en de parkeermannetjes hun plek hebben ingenomenben ik al weer de stad uitgevlogen. Buiten de drukke steden bekijk ik zo op mijn gemakkie tempels en andere heiligdommen. In het grootste (Bikako)meer van Japan neem ik een verfrissende duik en aan de rand van de stad Kyoyo parkeer ik de wagen om de bus te pakken naar het centrum voor een dagje slenteren door DE cultuurstad van Japan. Het stikt er van de toeristen maar het moet gezegd worden ``Kyoto is een aanrader``. Verder laat ik me door de lonely planet nog overhalen om nog meer Buddah tempels te bekijken in het nabijgelegen stadjeNara. Op het schiereiland Kii kom ik langs een aantal geweldige stranden die je hier eigenlijk niet snel verwacht en eigenlijk ook niet heb. Hier heb je ook de hoogste (133m) waterval van japan. Osaka(2,7 miljoen inw) passeer ik weer in alle vroegte maar in het ernaast gelegen Kobe (1,6 miljoen inw) raak ik wat verstikt in de drukte. Westelijk van Kobe heb je de ``Akashi kaikyo`` hangbrug. Wauw , echt bizar groots dit ding. Het is de grootste hangbrug ter wereld. Op een paar meter na overspant hij2.000 meter. Google maar eens naardeze gigant en huiver van de feitjes en cijfertjes. Via deze tolbrug verlaat ik hoofdeiland Honshu en ga ik naar een ander eiland Shikoku genaamd. Daarover een volgende keer weer meer als ik tenminste internet kan vinden. bedankt voor het volgen en de reacties en ik zeg u ; Sa-yo-na-ra.......

Naar het land van de rijzende zon.

Zoals jullie misschien al wisten ben ik afgelopen 24 mei vertrokken om japan te gaan ontdekken. 10 weken heb ik daar voor uitgetrokken en hoop dat dat
redelijk voldoende voor mij zal zijn. Bij aankomst op narita airport ben ik al aardig gaar (pffff) en de ochtend is nog maar net begonnen.
De douane verloopt vlotjes en de trein naar de stad Narita (250.000 inw) is goed te doen. Het laatste stukje lopen naar mijn ryokan (japanse style hotel)
sla ik over , ik pak de taxi. De eigenaar zou volgens de lonely planet engels spreken maar doet dat helaas maar heel gebrekkig. Eenmaal gesetteld ga ik maar
meteen op autojacht. Op straat zie ik maar weinig oude goedkope auto's rijden en bij de dealers al helemaal niet. Het engels is vaak heel beroerd en van
eentje die het wel goed sprak hoorde ik dat dat als niet inwoner van japan onmogelijk was. Nou heb ik wel vaker gehoord dat dingen niet kunnen terwijl
het mij wel is gelukt maar vrolijk wordt ik er niet van. Hij adviseerde om een auto te huren en korting te vragen omdat je hem lang huurt. Ik dus langs
bij de autoverhuurders. Stuk voor stuk blijkt dat schandalig duur te zijn en daar ga ik echt niet aan beginnen. Met de moed behoorlijk in mijn schoenen
gezakt keer ik terug naar mijn ryokan. Gadverdamme waar ben ik weer aan begonnen denk ik nog. S'nachts spookt het zelfs door mijn hoofd of ik er niet de
brui aan moet geven als het niet gaat lukken. Gelukkig gaat de eigenaar van mijn ryokan de volgende dag mee om te vragen voor "discount". En zo waar bij de
4e is het raak. Omdat ik voor 67 dagen huur krijg ik een prachtige toyota station wagon mee voor nog net geen 3 tientjes per dag. Alles erop en eraan en
dan geen aankoop/verkoop & motorpech stress meer. Dit ga ik niet laten schieten en hap snel toe. Zo gezegd zo gedaan , volgende dag de wagen opgehaald en
betaald. Gelijk daarna geshopt voor alle benodigd heden die ik nodig heb zoals een luchtbed en gasstelletje met kookpan etc etc. En nu ben ik gereed voor
mijn reis door "het land van de rijzende zon" . 28 mei gaat het dan echt beginnen en dan ga ik meteen naar het zuiden dus ben je benieuwd lees dan de
volgende keer meer...

Groetjes tjoep.

de laatste rit naar huis

beste allemaal , hier is dan alweer het allerlaatste verslag van mijn afrika reis. op goede vrijdag rijdt ik zonder enige douane controle met de wagen de cypriotische roroboot alios op. daar zijn nog 2 afrika reizigers aanwezig op hun motoren die heel verrassend op diesel lopen. (nooit van gehoord dat dat bestaat) zij hebben ook een rondje afrika achter de rug en deden daar 16 maanden over. aan boord is het film kijken en veel eten en slapen. onderweg wordt het wat kouder en een stuk minder lekker weer. ik zal er geloof ik aan moeten wennen dat het voorlopig over is met de zomer/lente. bij athene aangekomenis het gelukkig toch weerlekker enkan het niet laten om een kiekje te nemen in de stad en o.a. de acropolis. bij het havenplaatsje patras informeer ik naar een scheepsverbinding met italie. die zijn er en er vertrekt vanavond nog een boot voor niet al te veel naar venetie. dat bespaart me dan zeker 1500 km door minstens 5 balkanlanden met grensgedoe waar ik eigenlijk geen zin meer in heb. het had mijn aantal bezochte landen wel heel indrukwekkend gemaakt maar ik vind het wel best zo. op de adriaatsche zee slaat het weer wel erg om en ik sterf van de kou. gelukkig kan ik stiekem in de wagen aan dek slapen en niet ergens in een stoel aan boord.eenmaal in venetie is het erg koud en het regend maar slechts een paar uur na mijn aankomst klaart het helemaal op en de zon gaat schijnen waardoor ik , oeps wat zeg ik nou , kan genieten van o.a. de grachten en de pleinen. het moet gezegd worden , deze stad is een aanrader maar neem wel een goed gevulde portomonnee mee want het is hier stervens duur. na een daagje in venetie rijdt ik door naar de alpen en beland in tegen de avond sint anton in arlberg. daar zijn de pistes van hele goede kwaliteit en de volgende morgen zit ik in de lift voor een daagje snowboarden. na 5 jaar geen wintersport is het heerlijk om van de pistes naar beneden te suizen en het gaat me nog heel gemakkelijk af. via liechtenstein rij ik nog naar de watervallen van shaffhaussen want die wilde ik al een tijdje bekijken maar dat kwam er nooit van. ze zijn trouwens tochindrukwekkender dan ik dacht.na dit water geweld gaat de rit door en in mannheim heb ik zaterdag nog en feestje met wat vrienden waarna ik een maandag na 160 dagenkrimpen weer binnen rijdt en de eindstanden kan noteren. 31.174 km heb ik weer gereden waardoor de totaalstand op 99.768 km door 44 landen komt te staan. (belgie,frankrijk,spanje,portugal,marokko,mauritanie,senegal,gambia,mali,burkina faso,ghana,togo,benin,niger,nigeria,kameroen,gabon,r.congo,d.r.congo, angola,namibie,botswana,zuidafrika,lesotho,zimbabwe,zambia,swaziland,mozambique,tanzania

,burundi,uganda,kenia,ethiopie,soedan,saoedi arabie,jordanie,israel,griekenland,italie,oostenrijk,liechtenstein,zwitserland,duitsland,luxemburg

alles bij elkaar heb ik 214 keer getankt (6249 liter) , heb ik ongeveer 40.000 foto\'s gemaakt , en 482 dagen onderweg geweest. al met al niet makkelijk maar wel een geweldige ervaring rijker. mag ik iedereen bedanken voor alle reacties op deze site. ik heb niet altijd gereageert maar heb alles zeker gelezen en heel erg gewaardeerd. voor nu is het dus voorbij hoewel ik volgende winter er aan denk om nog 1 keertje deze over te slaan maar dan wel in een makkelijk zomers land. misschien dus tot dan en de groeten vanuit een grauw krimpen. tjoep/johan

nog ff vakantie in het land der neuzen

shalom allemaal , en hier is al weer het op 1 na laatste verslag van mijn reis. de alweer bijna 5 maanden zijn omgevlogen lijkt het wel. aangezien er op shabbat geen kut te beleven valt in jeruzalem ben ik meteen maar vertrokken naar de kiboetz En Gedi aan de dode zee. met ongeveer 425 meter beneden de zeespiegel is dit met afstand de laagste plek op aarde. p.s. het verschil tussen mijn hoogste plek (6008) en mijn laagste (was -50 ofzo) is nu flink aangescherpt en staat nu op 6433 meter. bij en gedi eerst ff hiken in een canyon en daarna natuurlijk zwemmen in de dode zee. zwemmen is eigenlijk niet het goede woord je kan beter dobberen zeggen. echt een hele aparte ervaring dat drijven in deze zeer zoute zee. bijna 10 keer zo zout als de noordzee. denk maar eens aan een dubbelzoute drop maar dan nog iets ergen. het water voelt vettig maar toch heel droog terpetine achtig aan. je droogt maar heel langzaam op maar als dat zover is zit je helemaal onder spier witte zout. de volgende dag verder gereden naar eilat en meteen naar de bakker gerent maar helaas was ik al te laat. ivm een joodse feestdag de pesach genaamd is alle brood uitverkocht en zal 1 week niet te koop zijn. ze herdenken daarmee iets van de 40 jaar woestijn zwerven en de bevrijding van de egyptiche slavernij ofzo waar ze ook geen brood hadden. hafijn daar ben je dan mooi klaar mee. eilat heeft gemiddeld 359 dagen per jaar zon dus gelukkig is het geheel in lijn der verwachting weer heerlijk 30 graden zoals het natuurlijk hoort. een beetje snorkelen , beetje zonnen en mensen kijken op de boulevard. kortom relaxen en genieten van het mooie weer waar het in nederland tot nu toe zo verschrikkelijk ontbreekt. dinsdag ochtend weer naar het noorden en langs de mitspe ramon crater in de negev woestijn gereden. nog ff langs het altijd relaxte tel aviv gereden en bij vriendin michal langs gegaan. water aanvullen , laatste goedkope saoedische diesel uit mijn reservetank overgeheveld. ff douchen en natuurlijk dit verslag uploaden. morgen ga ik nog weer 100 km naar haifa toe om mijn boot ticket te betalen en dan is het vrijdag middag 29 maart vertrektijd voor 3 dagen varen naar griekenland. daar zal ik ff moeten bekijken hoe ik verder ga. optie a is met een boot verder naar ancona/ venetie in italie of wat lastiger en flink rijden door wat balkan landen. aangezien er nu 29.000 km op de teller staan en dat tesamen met de 2 eerdere reizen 97.600 km is ben ik heel benieuwd of die 100.000 km er mischien toch nog gaan komen. volgend verslag zal de laatste zijn en hoe of wat ik daar nog gaat beleven en of krimpen is gehaald zien jullie dan wel weer. ik kijk er in ieder geval naar uit om iedereen weer te zien maar dat zal dan waarschijnlijk wel cold turkey afkicken worden van mij zomerse lekker weer verslaving. tot die tijd nog een keer de groeten van tjoep/johan